คีย์ - คณะวิศวะคอมปี 1 พริมโรส - คณะบริหารปี 1 พริมโรสมีเพื่อนสนิทรวมก๊วน คือมะตูมและไผ่หลิว นทีเป็นเพื่อนของคีย์ เมื่อนทีจีบไผ่หลิว ทำให้กลุ่มเพื่อนของเขาและเธอสนิทกัน ทุกครั้งที่พริมโรสโดนรุ่นพี่แกล้ง คีย์ก็จะมาปกป้องคอยช่วยเหลือเธอเสมอ ความรักเลยค่อยๆ พัฒนาจากความเป็นเพื่อนเลื่อนเป็นแฟน
“ป่านนี้แล้วอิหลิวยังไม่มีอีก”
เสียงชายหนุ่มบ่นกึ่งโวยวายขึ้นมาแข่งกับเสียงเพลงตื้ดที่ดังกระหึ่มในผับจนฉันต้องเงยหน้าแล้วหันไปมองตามสายตาอีกคน
ฉันชะเง้อชะแง้มองตามสักพักก็ยังไม่เห็นวี่แววของใครบางคนที่เป็นคนออกปากชวนทุกคนให้มาที่นี่อย่าง ไผ่หลิว สักที
“นั่นสิ หลิวจะลืมป้ะเนี่ย?” ฉันเองก็เริ่มรู้สึกใจแป้วด้วยความลังเลขึ้นมาเช่นกัน จากตอนแรกที่มั่นใจมากว่าไม่ว่าอย่างไรคืนนี้พวกเราก็ต้องได้รวมตัวเพื่อดื่มเหล้าร่วมสาบานจนได้เมากันไปข้าง แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้ทั้งฉันและชายหนุ่มหน้าหวานที่กำลังนั่งข้างๆ ฉันจะเริ่มรู้สึกใจไม่ดีเหมือนกันโดยที่ไม่ได้นัดหมายซะแล้ว
ไผ่หลิว หรือที่ฉันเรียกสั้นๆ ว่า หลิว เป็นเพื่อนใหม่ที่ฉันและมะตูมเพิ่งจะเมคเฟรนด์กันได้ไม่นาน เธอเป็นผู้หญิงที่สวยเฉี่ยวมาก จำได้ว่าวันแรกที่มาปฐมนิเทศผู้ชายแบบจะทั้งคณะสนใจที่เธอหมดเพราะคิดว่ามีดารามาปฐมนิเทศด้วย ด้วยความที่เธอทั้งผิวดี หุ่นดี หน้าตาสวย ยืนเฉยๆ ก็เด่นจนกระทั่งโดนพี่ๆ หมั่นไส้แล้วกลั่นแกล้งเข้านี่แหละ
“โอ๊ย โรส แกโทรหามันดิ๊ ถึงไหนแล้วเนี่ย” มะตูมชักจะรอไม่ไหว อีกฝ่ายจึงสะบัดหน้าหันกลับมาด้วยอารมณ์สีหน้าที่เริ่ทจะยุ่งๆ
ใช่แล้ว ส่วนผู้ชายหน้าตี๋ปนหวานที่กำลังนั่งร่วมโต๊ะด้วยกันนี่คนนี้ก็ไม่ใช่ใคร เขาก็คือมะตูม เพื่อนสาว คนสนิทของฉันเอง ฉันรู้จักกับมะตูมตั้งแต่สมัยเรียน ม.ปลายแล้ว ด้วยเหตุผลที่ฉันนั้นไม่ค่อยมีเพื่อนแต่ดันเรียนเก่ง คนติดเที่ยวและชอบเล่นอย่างมะตูมก็เลยหาทางมาติดฉันแจอย่างกับตังเม จนสุดท้ายเราก็เป็นเพื่อนสนิทกัน
มะตูมมักเป็นคนเฮฮาปาร์ตี้เสมอ อีกคนจึงเป็นเหมือนสีสันชีวิตของยัยเนิร์ดอย่างฉันได้อย่างไม่ต้องสงสัย บอกเลยว่าคนนี้ออกจากจะใช้ชีวิตและเอาตัวรอดเก่ง ปากก็เก่งไม่แพ้กัน ถ้าใครโดนมะตูมด่าให้ละก็ ไม่อยากจะนึก…
ฉันที่เห็นว่ามะตูมเริ่มจะรอไม่ไหวแล้วก็รีบคว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมาพลางกดเบอร์โทรหาไผ่หลิวทันที ก่อนที่อีกฝ่ายจะลุกขึ้นมางอแงไปมากกว่านี้
“ฮัลโหลล” ไม่นานปลายสายก็ตอบรับกลับมาเสียงใส ไม่ได้รับรู้เลยว่ามีใครกำลังนั่งรออย่างร้อนรนใจอยู่ที่ผับเช่นฉันหรือมะตูมเลยสักนิด
มันน่ามั้ยเนี่ย ฉันนึกก่อนจะกรอดเสียงถามปลายสาย
“ยัยหลิว แกถึงไหนแล้วเนี่ย?”
“จะถึงแล้วๆ” อีกฝ่ายตอบกลับ
"ประโยคคลาสสิคสุดๆ คำว่าจะถึงแล้วส่วนใหญ่แปลว่าเพิ่งจะออกจากบ้านนะแก" ฉันเหน็บไปหนึ่งที ก่อนที่อีกฝ่ายจะหัวเราะกลับมา
“มันว่าไง?” มะตูมที่เห็นว่าปลายสายมีคนรับแล้วก็ชะโงกหน้าเข้ามาถาม
“หลิวบอกว่าใกล้จะถึงแล้ว” ฉันตอบกลับไป มะตูมที่ได้ฟังก็รีบฉวยมือถือของฉันไปถือสายคุยเองพลางเท้าสะเอวราวกำลังจะเอาเรื่องคนในสายอยู่ก็ไม่ปาน ถึงจริงๆ แล้วมันจะแบบนั้นก็ตามที
“นี่อิตัวดี มึงนัดพวกกูกี่ทุ่มเนี่ย เวลากะเทยเว่อร์นะมึง ปากบอกจะถึงแล้ว จะถึงไหนแน่ โอ๊ยย รีบมาเลยนะ มึงจะมาช่วยเขาปิดผับรึไง” เพื่อนของฉันโวยวายยกใหญ่พลางบ่นอุบยาวเหยียดจนคนฟังอย่างฉันแอบนึกขำขึ้นมา มะตูมมักจะเป็นคนแบบนี้แหละ แต่ใจจริงอีกฝ่ายมักเป็นคนใจอ่อนและเต็มที่กับคนรอบข้างมาก ๆ ถึงจะพูดมากและขี้บ่นไปสักนิดก็เถอะ แต่เดี๋ยวไม่นานมะตูมก็จลืมเรื่องนั้นไปเอง
ฉันนั่งดูเพื่อนสาวของฉันทั้งบ่นทั้งสาปคนมาสายอย่างไผ่หลิวอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่จู่ๆ มะตูมจะเหลือบไปเห็นใครบางคนเข้า แล้วไม่นานคนโกรธง่ายหายเร็วอย่างมะตูมจึงเริ่มทำท่ากระซิบกระซาบพร้อมเมาท์ต่อ อีกฝ่ายยกมือขึ้นมาป้องมือถือจนฉันเองยังต้องชะโงกหน้าเขาไปฟังด้วยเพราะอยากรู้ว่ามะตูมจะพูดว่าอะไร
“อิหลิว… จะบอกให้นะว่าถ้ามึงไม่รีบมา มึงอาจจะต้องเสียใจตลอดชีวิต..” ท่าทางรวมถึงน้ำเสียงของชายหนุ่มเปลี่ยนฉับพลันทำฉันสงสัย จนต้องนั่งเงียบตั้งใจฟังเพื่อรอให้อีกคนพูดประโยคต่อไป
“โต๊ะข้างๆ หล่อกมากมึง...” เขาพูดด้วยสายตามุ่งมั่น แถมมันยังเป็นประกายเงาวับราวกับว่ากำลังได้เจอของเด็ดของดีจนฉันเองยังต้องแอบเอี้ยวใบหน้าไปมองที่โต๊ะข้างๆ ตามคำบอกเล่าของมะตูมบ้าง ทว่าในผับนี้คนก็เยอะแถมแสงไฟก็มีน้อยจนมันไม่เป็นใจต่อการมองเห็นเอาเสียเลย ฉันก็เลยไม่ได้เห็นว่าใครจะหน้าตาหล่อเหลาเข้าตาฉันอย่างที่มะตูมว่าเลยสักคน
“รีบมาก่อนเขาจะกลับกับคนอื่นหรือไม่ก็ก่อนที่กูจะเอาไปแดก ให้เร็วเลยนะ”
เมื่อคนที่เพิ่งจะวันไนต์กันเมื่อคืน! ดันเป็นศัตรูทางธุรกิจของตัวเอง ลลิน - ลลินา เตชะศิรัล หญิงสาว นั่งธุรกิจ Start Up หน้าใหม่ไฟแรง เธอมีค่ำคืนสุดพิเศษ กับชายหนุ่มสุดหล่อในคืนวันเลี้ยงฉลองที่ผับ เธอปิ๊งเขา-เขาปิ๊งเธอ จนตกเป็นคืนวันไนต์ที่แสนหวาน ทว่า!! หลายวันต่อมา ฝันที่แสนหวานของเธอ กลับกลายเป็นฝันร้าย เพราะบริษัทของเธอกำลังถูกคนหยามธุรกิจ Start Up หน้าใหม่ของเธอ ด้วยการขอเทคโอเวอร์ แถมคนที่จะมาขอเทคโอเวอร์บริษัทของเธอ ดันเป็นผู้ชายที่เธอมีอะไรด้วยในคืนก่อน ไทม์ - แทนไท ภาคเวคินทร์ ประธานหนุ่มสุดหล่อที่เพิ่งจะผ่านคืนอันเร่าร้อนที่แสนจะลงตัวกับลลิน เธอกับเขาดูเหมือนจะเข้ากันได้ดีไปหยก ๆ แต่ไหงวันต่อมา เขาดันกลายเป็นพวกฉวยโอกาสทางธุรกิจไปได้เสียนี้ ในทางธุรกิจ หญิงสาวเกลียดพวกฉวยโอกาสอย่างที่เขาทำอยู่เข้าไส้ ทว่าในทางลีลารักบนเตียง เธอกับเขาดันเข้ากันได้ดีมาก เห็นทีคราวนี้เธอจะต้องแยกเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวออกจากกัน แล้วเธอจะทำได้ไหมนะ! เมื่อศัตรูทางธุรกิจ กับ คนที่หัวใจต้องการเป็นคนเดียวกัน!!
ไซเรน เสียงสัญญาณเตือนของความอันตรายผู้ชายดิบเถื่อนแต่ทว่ากับมีใบหน้าหล่อเหลาดั่งพระเจ้าปั้น แม้ใบหน้าจะหล่อแต่นิสัยของเขาก็ไม่ได้ดีตามหน้าตาเลยสักนิด แต่อยู่มาวันหนึ่งเขาก็ได้ปฏิญาณตนว่าไซเรนผู้โหดดิบเถื่อนคนนี้จะเป็นเด็กดีของน้องเทียร์แต่เพียงผู้เดียว ไซเรน อายุ29ปี มาเฟียผู้ดิบเถื่อนโหดให้กับคนทั้งโลกแต่ใจดีให้กับเธอผู้เดียว “ขอบคุณนะครับที่ช่วยชีวิตผม ไม่ทราบว่าผมขอตอบแทนเป็นการให้ผมได้เป็นสามีคุณจะได้ไหมครับ” เทียร์ อายุ23ปี เด็กสาวที่กำลังจะเรียนจบได้เข้าไปช่วยชีวิตผู้ชายคนหนึ่งไว้หลังจากนั้นชีวิตของเธอก็ไม่มีความสงบสุขอีกเลย “ไหนลองคลานมาอ้อนหน่อยสิคะ” “ถ้าอยากให้รักก็ช่วยทำตัวเป็นปกติได้ไหมคะ?” “แล้วตอนนี้พี่ไม่ปกติตรงไหน” “ทุกตรง!!” “เทียร์ครับอยากเลีย” “เลียอะไรคะ?” “พูดได้หรือครับ”
เมื่อเธอตกหลุมรักเพื่อนพี่ชายเข้าอย่างจังตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ แต่ทว่า เขานั้นมีคนในใจอยู่แล้วซึ่งก็คือเพื่อนสาวเพียงคนเดียวในกลุ่ม แต่คนอย่างเธอนะเหรอจะสน ในเมื่อคนที่เขาชอบไม่ได้ชอบเขา นั่นก็หมายความว่าเธอก็มีสิทธิ์ที่จะทำให้เขามารับรักเธอ "ถึงเขาไม่รักพี่แต่ควีนรักพี่นะ"
"ภากร" พี่ชายของ"เมนิลา" โกงเงินบริษัทของ รามิล จนเสียหายมหาศาล แถมยังสร้างตราบาปให้กับ "ไลลา" น้องสาวของ "รามิล" เจ้าของและประธานบริษัทรถหรู ความแค้นจึงเกิดขึ้น เมื่อเขาเจอเมนิลาที่กลับมาจากเปิดเทอมช่วงซัมเมอร์ รามิล จึงเอาตัวเธอเป็นตัวประกันเพื่อให้พี่ชายของเธอหาเงินมาชดใช้ แต่ด้วยความรักพี่ชายและครอบครัว เมนิลา จึงยอมไปเป็นตัวประกัน 3 เดือน เพื่อให้พี่ชายหาเงินมาใช้หนี้ทุกบาททุกสตางค์ เธอจึงต้องชดใช้ทุกอย่างแทนพี่ชายของตัวเอง รามิล ประธานบริษัทรถนำเข้าหรู อายุ 32 ปี เขาคือ ผู้ชายที่หล่อ เย็นชา แถมปากร้าย เมนิลา อายุ 23 ปี เธอเป็นสาวสวย นักเรียนนอก เชื่อมันในตัวเองสูง และไม่เคยยอมใคร
เมื่อณาลัลน์สาวยูทูปเปอร์ชื่อดังรับคำท้าจากเพื่อนสาว ให้จีบคุณหมอเมธัสสุดหล่อที่เย็นชาขึ้นชื่อ เธอก็อยากรู้เหมือนกันว่าที่เขาเย็นชาเพราะไม่สนสาว ๆ หรือเพราะว่าเขาเป็นเกย์กันแน่นะ!
"ไหนบอกไม่ชอบผู้หญิงไงคะทำไมรู้ทุกจุดเลยล่ะ" "อย่าพูดมากแล้วอ้าขาให้พี่สิครับเด็กดี"
เสิ่นชิงกลายเป็นลูกสาวของชาวนาจากคุณหนูที่ร่ำรวยของตระกูลเสิ่นในชั่วข้ามคืน ลูกสาวตัวจริงใส่ร้ายเธอ คู่หมั้นของเธอทำให้เธออับอาย และพ่อแม่บุญธรรมของเธอก็ไล่เธอออกจากบ้าน... ทุกคนต่างรอที่จะหัวเราะเยาะเธอ ทว่าเธอกลับกลายเป็นทายาทของตระกูลเศรษฐีในเมืองอย่างกะทันหัน นอกจาดนี้ เธอยังมีตัวตนหลากหลาย เช่น หัวหน้าแฮ็กเกอร์ระดับนานาชาติ นักออกแบบเครื่องประดับชั้นนำ นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ที่ลึกลับ และอัจฉริยะด้านการแพทย์! พ่อแม่บุญธรรมเสียใจกับการตัดสินใจของตนและบังคับให้เธอแบ่งทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้เพราะพวกเขาเลี้ยงดูเธอมา เมื่อเสิ่นชิงหยิบกล้องออกมาแล้วบันทึกท่าทางอันน่าเกลียดของพวกเขา อดีตคู่หมั้นรู้สึกเสียใจและพยายามจะคืนดีกับเธอ เสิ่นชิงหัวเราะเยาะ "เขาคู่ควรงั้นเหรอ" จากนั้นก็ไล่เขาออกจากเมือง ในที่สุด ผู้มีอำนาจแห่งเมืองก็พูดอ้อนวอนเบาๆ "ไม่จำเป็นต้องแต่งเข้าตระกูลผม เดี๋ยวผมไปหาเอง"
ว่าที่ลูกสะใภ้ไฟแรงสูงเธอต้องเข้ามาอยู่ร่วมบ้านกับว่าที่พ่อผัวหม้ายร้างเมียมานายอรมปี
หลินตงหยาง อายุ 27 ปี เติบโตมากับแม่เพียงสองคน ในวัยเด็กหลินตงหยางเคยมีพ่อผู้ให้กำเนิดแต่หลังจากที่พ่อได้งานใหม่ในเมืองหลวงพ่อที่เคยมีก็ไม่มีอีกแล้ว พ่อกลับมาหย่าขาดกับแม่ทันทีที่ไปทำงานในเมืองหลวงได้เพียง 2 เดือน ด้วยให้เหตุผลในการหย่าว่า แม่กับและเขาคือตัวถ่วงความเจริญในชีวิตพ่อ สาเหตุก็ไม่มีอะไรมากแค่พ่อหน้าตาหล่อเหลาและเป็นที่ถูกใจของลูกสาวหัวหน้างาน เพื่อตำแหน่งงานและความเป็นอยู่ที่สบายขึ้น พ่อเลือกที่จะทิ้งภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากที่ผ่านเรื่องยากลำบากมาด้วยกัน หย่าขาดกับภรรยาเพื่อไปแต่งงานใหม่ มีชีวิตใหม่ในเมืองหลวง โดยทิ้งคนข้างหลัง ทิ้งภรรยาที่เคยสาบานว่าจะอยู่ครองคู่กันตลอดไป ในปีที่เขาเรียนจบมหาวิทยาลัย แม่ก็ล้มป่วยและจากเขาไปในที่สุด สาเหตุที่หลินตงหยางเสียชีวิต เพราะทำงานหนัก อาชีพโปรแกรมเมอร์ตัวเล็กๆ อย่างเขา ต้องพยายามทำงานให้ได้ตามที่หัวหน้าสั่งมา ในที่สุดเขาก็พัฒนาเกมกำลังภายในของบริษัทได้สำเร็จ หลินตงหยางนอนหลับไปด้วยความสบายใจ แต่ทว่าพอเขาลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที นี่ไม่ใช่คอนโดหรูย่านใจกลางเมืองปักกิ่ง หลังคามุงหญ้านี่คืออะไร มันควรจะเป็นเพดานสีขาวสิ เมื่อมองไปรอบๆ ห้องนี่คืออะไร นี่มันไม่ใช่ผนังที่ทำมาจากคอนกรีต มันคือดินเหนียว หลินตงหยางคิดว่าตัวเองฝันไป เขาหลับตาลงอีกครั้งแล้วลืมตาขึ้น ทุกอย่างยังเหมือนเดิม มารดามันเถอะ เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง หลังจากแน่ใจแล้วว่าไมไ่ด้ฝัน ตอนนั้นเองเขารู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างรุนแรง และในหัวของเขามีภาพเหตุการณ์ของเด็กชายที่ชื่อเดียวกับเขา หลินตงหยาง อายุ 10 ขวบ เรื่องราวชีวิตตั้งแต่เกิดจนตายไปของเด็กชาย ทำเอาหลินตงหยางกำมือแน่น ก่อนจะสบถออกมา “พ่อสารเลว เฉินซื่อเหม่ยชัดๆ” และตามมาด้วยเสียงร้องไห้ของน้องสาว สาเหตุที่เด็กชายหลินตงหยางเสียชีวิต เพราะถูกผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นย่าแย่งผักป่าและทุบตี ทั้งๆ ที่คนพวกนั้นได้ตัดขาดพับพวกเขาสามแม่ลูกแล้ว แต่ยังมิวายข่มเหงรังแก
หลังจากแต่งงานกันสามปี เจียงหยุนถังพยายามสุดความสามารถเพื่อช่วยชีวิตสามีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ โดยไม่คาดคิด ว่าเขาได้ละทิ้งเธอเหมือนกับขยะ รับรักแรกของเขากลับประเทศและตามใจเธอทุกอย่าง เจียงหยุนถังที่ท้อใจตัดสินใจหย่า และทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอที่กลายเป็นภรรยาที่ถูกทอดทิ้งจากตระกูลเศรษฐี อย่างไรก็ตาม เธอกลับเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างกะทันหันเป็นหมอเทวดาที่พบเจอยาก "Lillian"แชมป์แข่งรถที่มีฐานแฟนคลับจำนวนมาก และยังเป็นนักออกแบบสถาปัตยกรรมระดับโลกอีกด้วย ชายร้ายหญิงชั่วคู่นั้นเยาะเย้ยเธอว่า เธอจะไม่มีวันหาคู่รักได้ใ แต่ไม่คาดคิดว่าลุงของอดีตสามีของเธอ ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดทำกแงทัพกลับมาเพียงเพื่อขอแต่งงานกับเธอ
"นางเป็นบุตรีผู้สูงศักดิ์ของฮูหยินเอกของจวนเสนาบดี นางมีหน้าตาโดดเด่น ทั้งอ่อนโอนและมีน้ำใจไมตรีต่อผู้อื่น แต่... นางทำดีต่อป้าของนาง นางกลับฆ่าแม่ของนางตาย นางรักเอ็นดูน้องสาวของนาง แต่น้องสาวกลับแย่งสามีของนางไป นางคอยสนับสนุนและดูแลสามีของนางอย่างสุดหัวใจ แต่สามีกลับทำให้นางตายทั้งกลม...ตระกูลฝ่ายมารดาของนางก็ถูกประหารชีวิตทั้งตระกูลด้วย นางตายตาไม่หลับและสาบานว่าหากมีชาติหน้า นางจะไม่เมตาตาต่อใครอีก ใครก็ตาม กล้ามาทำร้ายข้า ข้าจะล้างแค้นด้วยชีวิตทั้งตระกูลของพวกเจ้า เมื่อเกิดใหม่อีกครั้ง นางอายุได้สิบสี่ปี นางสาบานว่าจะต้องเปลี่ยนชะตากรรมและแก้แค้นชาติก่อน ป้านางใจ้ร้าย นางจะใจร้ายกลับยิ่งกว่านาง นางคิดจะได้ครองตำแหน่งฮูหยินงั้นเหรอ บอกเลยไม่มีทาง! ส่วนน้องสาวชอบผู้ชายชั่ว ๆ นักไม่ใช่หรือ ได้!ข้าจะยกให้เลย ส่วนชายชั่วนั่น ข้าจะทำให้เจ้าไม่สามารถมีทายาทได้อีกตลอดทั้งชาติ!แต่ข้าจะแก้แค้น เหตุใดเจ้าต้องมาช่วยข้าด้วย?"
ตลอดระยะเวลาสามปีที่หยุยเอินแต่งงานกับฝู้ถิงหย่วน เธอพยายามทำหน้าที่ภรรยาให้ดีที่สุด เธอคิดว่าความอ่อนโยนของตนจะสามารถละลายใจที่เย็นชาของฝู้ถิงหย่วนได้ แต่ต่อมาเธอก็รู้ตัวว่าไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน ผู้ชายคนนี้ก็ไม่มีวันจะตกหลุมรักเธอได้ ด้วยความสิ้นหวังของเธอ สุดท้ายเธอตัดสินใจที่จะยุติการแต่งงานครั้งนี้ ในสายตาของฝู้ถิงหย่วน หยุยเอิน ภรรยาของเขาเป็นผู้หญิงที่โง่ ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง แต่เขาก็คิดไม่ถึงว่าภรรยาของเขาจะกล้าโยนใบหย่าใส่เขาต่อหน้าคนมากมายในงานเลี้ยงวันครบรอบฝู้ซื่อ กรุ๊ป หลังจากหย่าร้าง ทุกคนต่างคิดว่าพวกเขาจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป แต่เรื่องราวระหว่างทั้งสองคงไม่ได้จบลงอย่างง่าย ๆ แบบนี้ หยุยเอินได้รับรางวัลบทภาพยนตร์ยอดเยี่ยม และคนที่เป็นผู้มอบถ้วยรางวัลให้กับเธอก็คือฝู้ถิงหย่วน หยุยเอินคิดไม่ถึงว่าผู้ชายที่สูงส่งและแสนเย็นชาคนนี้จะลดตัวลงอ้อนวอนเธอต่อหน้าผู้ชมทั้งหมด"หยุยเอิน ก่อนหน้านี้คือผมผิดเอง ขอโอกาสให้ผมอีกครั้งได้ไหม"หยุยเอินยิ้มด้วยความมั่นใจ"ขอโทษนะคุณฝู้ ตอนนี้ฉันสนใจแต่เรื่องงาน"ชายหนุ่มคว้ามือเธอไว้ ดวยตานั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง หยุยเอินสบัดมือเขาและเดินจากไปโดยปราศจากความลังเลใด ๆ