เมื่อสูตินรีเวชมือหนึ่ง ‘คุณหมอครองภพ’ ผู้ได้รับสมญานามความเชี่ยวชาญด้านมดลูก! และเรื่องครองความโสดเริ่มคบหากับลูกครึ่งสาวไทย-สวิตเซอร์แลนด์จริงจัง ในฐานะคู่หมั้นตามคำต้องการของผู้ใหญ่ คุณหมอน้ำแข็งกลับถูก ‘น้องอันนา’ บอกเลิกอย่างไร้เยื่อใย... ด้วยเหตุผลคือความน่าเบื่อของตัวเขาเองและเธอเป็นพวกอนุรักษ์นิยมหญิงรักหญิง! ท่ามกลางความเหน็บหนาวราวกับว่าโลกใบนี้คงจะเหลือเพียงแค่ตัวเขา โอกาสแก้ตัวครั้งสุดท้ายอยู่ในมืออีกครั้ง โดยไม่ต้องตามหาทามแมชชีนย้อนเวลากลับไปแก้ไขความผิดพลาดในอดีต หมออิฐ... จะไม่ใช่ผู้ชายตายด้านเป็นซากศพอย่างที่น้องอันนาว่าเอาไว้ หมออิฐ... จะไม่ใช่พระอิฐพระปูนอีกต่อไป หมออิฐ... จะบุกรุก! ต่อเนื่อง เช้าถึงเย็นถึงส่งตรงถึงเตียง... แล้วเธอจะรับความรักดุเด็ดเผ็ดแซ่บพริกยกสวนของ 'หมอ คลั่ง รัก' ไหวหรือไม่...! พันพราย / GEN-B
Chapter 1
“… เคยมีเพศสัมพันธ์ไหมครับ?” เสียงทุ้มถามอย่างสุภาพ จากเก้าอี้เหล็กกลมที่นั่งของคุณหมอหนุ่ม ถัดไปทางฝั่งขวาเป็นโต๊ะวางอุปกรณ์รายเรียงกันอย่างเป็นระเบียบสะดวกแก่การหยิบใช้ รวมถึงแผ่นงานออนไลน์ข้อมูลคนไข้ในแท็บเล็ตของเขา
“ผู้หญิงนับไหมคะ? ผู้ชายยังไม่เคย...”
“หมอกำลังหมายถึงการสอดใส่องคชาตกับช่องคลอด ถ้าเป็นการร่วมเพศมันไม่ได้หมายถึงการสอดใส่มีเพศสัมพันธ์เท่านั้นนะครับ คุณใส่ข้อมูลมาไม่ละเอียด หมอเลยต้องมาถามอีกรอบ...”
“ไม่เคยค่ะ... น้องสาวฉันยังเวอร์จิ้นสุด ๆ ขออันเล็ก ๆ นะหมอ” ตอบทันที สองมือประสานเข้าหากันบีบแน่น ยิ่งโดนดุจากคุณหมอไม่รู้ว่าไปโกรธอะไรใครมาคงได้ใจเบาหวิว
บนเตียงนอนแบบพิเศษสำหรับการตรวจภายในเพื่อสุขภาพของสุภาพสตรี เสียงกระทบกันของอุปกรณ์ และเพดานสีขาวเบื้องหน้าสายตาพาให้หญิงสาวลุ้นระลึกตลอดเวลา
ยิ่งคุณหมอหนุ่มหน้าตาดีดูจะทำงานนานเหลือเกิน...
สูตินรีแพทย์ร่างสูงกำยำในห้องตรวจขยับเก้าอี้มาใกล้ ๆ พิจารณาจับจ้องดูน้องสาวเธออย่างละเอียด อันนาคงได้แค่ลอบกลืนน้ำลายอย่างอับอายขายขี้หน้า
จากนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มประกายใต้คิ้วเข้มหนาเรียงตัวอย่างสวยงามพอดี ผ่านหน้ากากอนามัยสีดำที่ได้เห็นหน้ากันไม่ชัดนักตอนถูกสัมภาษณ์สองสามคำ พ่อคุณก็เรียกขึ้นเตียงอย่างรวดเร็ว
ได้เกิดเป็นชะนี ขึ้นเตียงขาหยั่งนอนแหกขาให้หมอหล่อ ๆ ดูสักชาติ! เธอได้แต่ปลอบใจตัวเองว่าใช้ชีวิตได้คุ้มค่าแล้ว
“ตามประวัติคนไข้มาตรวจมะเร็งปากมดลูกทุกปีนะ”
“ค่ะ ทุกปี...”
เธอตอบและด้วยความอดความอยากรู้ไว้ไม่ไหว ใบหน้าหวานงามชะเง้อมองกลุ่มผมขยับไหวไปมาผ่านผ้าห่มคลุมเหนือผ้าถุงสีเขียวของโรงพยาบาลของคนที่หลบหน้าอยู่ตรงนั้น
ฉันจะต้องเย็นจิ๋มอีกนานไหม!? เมื่อไรอีหมอนี่จะทำสักที
“รอสักครู่นะครับ” ในน้ำเสียงนิ่งเรียบบอกอย่างรู้ใจ
ดวงตาคู่คมใต้แว่นกรอบหนาไล่มองเครื่องมือหลายขนาดบนโต๊ะเหล็ก เพื่อเลือกหยิบอุปกรณ์ที่เหมาะสมกับสรีระคนไข้สาว ก่อนหันหน้าไปเผชิญกับงานมหาโหด...
“ทำตัวสบาย ๆ นะ อย่าเกร็งครับ...”
นายแพทย์หนุ่มเตือนเพื่อการทำงานที่สะดวกขึ้น ขณะดึงถุงมือยางให้กระชับตึง อีกคนก็พริ้มตาปิดลงกัดฟันแน่น รอรับสิ่งที่กำลังจะเกิด
“เบา ๆ นะหมอ...”
“ไม่ต้องกลัวนะ แป้บเดียวครับ” คุณหมอหนุ่มปลอบประโลมตามหน้าที่ ที่จะต้องเจอคนไข้สาวขี้กลัวอยู่หลายคนในแต่ละวัน
เพียงไม่นานเธอก็สัมผัสรับรู้ได้ถึงเครื่องมือเหล็กเย็นสอดเข้ามาหว่างกลางกายสาวซึ่งมันก็เข้ามาได้อย่างง่ายดายด้วยสารหล่อลื่นเข้าช่วย
โล่งใจไปได้เปราะหนึ่งเพราะว่ามันเป็นความเจ็บในระดับที่พอทนได้
“มีตกขาวด้วยนะครับ คันไหม? เดี๋ยวหมอจ่ายยาเพิ่มให้นะ”
“ค่ะ... นิดหน่อย” เสียงหวานสั่นกลัว ทั่วทั้งกายมีเม็ดเหงื่อขึ้นจากอาการประหม่าอาย ขณะที่มันเป็นเรื่องปกติกับมืออาชีพอีกคน
“งดมีเพศสัมพันธ์นะครับ... ให้หายก่อนนะ นิดเดียวนะครับ” เขาเตือนคนไข้อีกครั้งและใช้ความระมัดระวังมากขึ้นกับช่องทางเล็กแคบ ที่จะต้องเก็บตัวอย่างไปตรวจเพาะเชื้อในห้องแล็บอีกที
คนไข้บนเตียงหลับตาปี๋ เกร็งสะโพกจัดตามแรงสะกิดเจ็บ ๆ ในส่วนลึกสุดของช่วงท้องน้อย ครั้งสุดท้ายซึ่งคนเข้าโรงพยาบาลนับครั้งได้อย่างเธอก็ทำได้ดี
“เรียบร้อย... เห็นไหม? บอกแล้วว่าไม่เจ็บเท่าไร เก่งมาก ๆ ครับ... คุณอันนา” คำชมเชยของนายแพทย์หนุ่ม ฟังแล้วคงได้ใจชื้นขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ
พอได้รับอนุญาตให้ลุกขึ้นนั่ง หลังงานตรวจภายในเสร็จสิ้นดี เจ้าของร่างสูงในชุดกราวน์ลุกขึ้นก้าวขาไปหยุดยืนข้างเตียง ค่อยดึงผ้าปิดปากสีดำออก
“อันนา...” ในถ้อยคำเรียกแสนสนิทสนม ตรงข้ามแววตาคู่คมที่ประกาศถึงอารมณ์โกรธ ใบหน้าหวานงามหมดจดราวรูปวาดของลูกครึ่งสาวตะลึงงัน
“พะ... พี่อิฐ...!” เสียงเรียกดัง สองมือเท้าวางบนเตียงสูงสั่นระริก องศาความร้อนเห่อขึ้นบนแก้มใส เหตุเพราะคุณหมอที่เพิ่งจะส่องช่องคลอดเธอคืออีพี่อิฐ...!
“พี่ควรต้องบอกเรื่องนี้กับแด้ดดี้เราดีไหม? อันนา...”
หญิงสาวลอบกลืนน้ำลายลงคอ ก้มหน้าลงมองพื้นอย่างที่เธอนึกสังหรณ์ใจแปลก ๆ อยู่ก่อนหน้านี้ว่าทั้งเสียงและดวงตานั่นเหมือนบางคนเอามาก ๆ
ดวงตาคู่คมปลาบที่จับจ้องกันตอนนี้ไม่ต่างจากใบมีดที่คงกรีดเนื้อของเธอได้จริง ๆ เหนือจมูกโด่งเป็นสันคม ด้วยโครงหน้าและสันกรามเข้ารูปกันอย่างเหมาะสมพอดี ใคร ๆ ต่างก็ว่าหมออิฐ หรือคุณหมอครองภพนั้นหน้าตาดุดันอย่างร้ายกาจ!
“ไม่ค่ะ...”
“วันนี้คนไข้เยอะ พี่เลิกงานดึก... ไว้ค่อยคุยกัน รับโทรศัพท์ด้วย... พรุ่งนี้พี่จะโทรไป” น้ำเสียงเย็นยะเยือกบอก ก่อนจะยกผ้าปิดปากปิดไว้อย่างเดิม
คนไข้สาวทำตัวลีบเล็กขณะที่เธอค่อย ๆ ย่องเหยียบพื้นอย่างระวัง
“อันนา... ไปนะคะ สวัสดีค่ะ...”
แม้ว่าเธอจะยกมือไหว้เขาที่อายุแก่เกือบแปดปีด้วยกริยาสุภาพนอบน้อม ไม่มีปฏิกิริยาใดตอบเสียนอกจากชายตามองด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง
ร่างบางในเดรสกระโปรงคลุมไว้ด้วยผ้าถุงของโรงพยาบาลเดินออกจากห้องตรวจไป เขายังคงจับจ้องแผ่นหลังบางจนลับตา
ไม่น่าเชื่อว่าหมอประสบการณ์โชกโชน สำรวจช่องทางลับมาทุกขนาด รูปทรง สีสันคล้ำดำหรือแม้แต่ชมพูผ่องทำเอาหัวใจเต้นระรัว จะต้องใช้ความพยายามเป็นอย่างมากในการแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวออกจากกัน
“ใครคะ? หมออิฐ... รู้จักคนไข้ด้วยหรือคะ” เสียงหวานของพยาบาลรุ่นป้าชะโงกคอมาถาม ใต้ต่อมความเผือกนั้นไม่เข้าใครออกใคร คุณกมลหวังว่าจะได้ยินคำตอบจากคุณหมอหนุ่มรูปหล่อประจำโรงพยาบาลที่ร่วมงานกันมากว่าสิบปี
อันที่จริงเขาเป็นคนเคร่งขรึมอยู่แต่ไม่ได้มารยาทแย่ขนาดนั้น
“อืม... แฟนเก่า จะนินทาก็เอาไปเล่าเบา ๆ ล่ะ” ตอบแล้วครองภพจึงเดินไปที่อ่างล้างมือใกล้ชั้นวางอุปกรณ์ ถอดถุงมือยางออกทิ้งลงถังขยะ โดยมีพยาบาลสาวใหญ่เข้ามาช่วยดูแลความสะอาดของอุปกรณ์บนโต๊ะเหล็ก
คงไม่มีใครคิดว่าคนน่าเบื่อ พูดจานับคำได้อย่างเขาจะเคยมีแฟนกับเขาสักคน...
“ว้าว... หมออิฐเคยมีแฟนฝรั่ง ลูกครึ่งหรือเปล่านะ? ส้วย สวยเนอะ ผิวขาว หุ่นดี ตาสีฟ้าด้วย...”
“...” ไร้คำตอบผ่านเสียงของอุปกรณ์กระทบกัน ขณะที่หล่อนกำลังฆ่าเชื่อ ทำหน้าที่ของตัวเองเป็นกิจวัตร รักษาความสะอาดตามมาตรฐานโรงพยาบาลเอกชนใหญ่
หน้าตาเย็นชาของคุณหมอน้ำแข็งนั้นทำหลายคนขยาด! อย่าว่าแต่สาวน้อยใหญ่หรือใครพยายามจะทอดสะพานให้ไม่มีสักครั้งที่เขาชายตามอง คุณหมอหนุ่มยังไม่ใช่คนไม่พูดจามากมายนัก ส่วนใหญ่แล้วก็ถามคำตอบคำ บางครั้งก็ไม่ตอบ…
ทว่าคงไม่มีใครถือสา เพราะเรื่องมดลูก คุณหมอครองภพเรียกได้ว่าฝีมือไม่เป็นรองอาจารย์หมอเก่ง ๆ ส่วนเรื่องครองความโสดคุณหมอวัยสามสิบสามปีคนนี้ก็ไม่แพ้ใคร
ความมีระเบียบและขยันมาทำงานไม่เคยหยุด คุณหมอครองภพยังครองรางวัลพนักงานดีเด่นนับสิบปี...
เป็นเรื่องที่ทุกคนเข้าใจผิดไปเสียแล้วว่าเขาเป็นผู้ชายตายด้าน ไร้หัวจิตหัวใจ ทั้งที่เขาแค่เป็นคนโลกส่วนตัวสูงเพราะถูกเลี้ยงดูมาในบ้านหลังใหญ่โตตามลำพัง วัน ๆ อยู่แต่ห้องหนังสือ ประกอบกับว่าทั้งพ่อและแม่ของเขาเองก็เป็นหมอ...
ที่งานยุ่งมาก ๆ ไม่มีเวลาให้ลูกจนเข้าวัยเกษียร
จิตใจเปราะบางของเขาคงเกิดสภาวะความเครียดรุมเร้าในปีอายุย่างเข้าสามสิบสามปี
อันนา...
อีกครั้งหนึ่งที่เขาพยายามเรียกหญิงสาวให้หันหลังเดินกลับมาแม้ว่าเธอคนนั้นจะตัดสินใจไปจากเขาด้วยตัวเอง
ดวงตาคู่คมเอ่อคลอจับจ้องสายน้ำเย็นเฉียบไหลผ่านมือทั้งสอง ที่ไม่มีแม้โอกาสเอื้อมโอบเธอมากอดเอาไว้ในอ้อมแขน อย่างที่เขาอยากจะทำมาตลอด...
เขาแค่... อยากอยู่กับอันนานานกว่านี้
วันละสามเวลามากกว่าอาหาร เห็นจะเป็น สุรา สุรา สุรา... ท่านอามัวแต่ร่ำสุรา เมื่อใดจะร่ำนารีบ้างเล่า -------------------- “ทำไมเจ้าไม่ลองปรนนิบัติข้าด้วยวิธีอื่น ไม่ดีกว่าหรือ? เจียลี่ งานดูแลความสะอาดให้บ่าวรับใช้ทำไป” “ท่านอาจะให้ข้าทำอะไร?” คำถามเต็มใบหน้าของนาง หวังเฟยถอนหายใจหนัก “เอาเถอะ เจ้ายังเป็นเด็กสาว คงจะไม่รู้เรื่องรู้ราว ให้เจ้าไปว่าจ้างโสเภณีในเมืองมาบำรุงบำเรอข้าดีกว่า” เจียลี่เบิกตากว้างตกใจ นางละล่ำละลักพูด “ไม่ ๆ ท่านอา ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น ข้าพอรู้เรื่องราวระหว่างชายหญิง ข้าเคยอ่านตำรากามาด้วย ข้าเพียงเห็นว่าไม่เหมาะ หญิงขาไม่ดีอย่างข้า ไม่คู่ควรกับผู้ดีอย่างท่าน” “อย่างไรถึงจะเหมาะ?” “อย่างไรก็ไม่เหมาะ” ในน้ำเสียงที่แผ่วเบาลงนั้นไม่ได้กระด้างกระเดื่องต่อท่านอา เขาอาจโกรธนางและไล่ตะเพิดนางได้ หลังจากที่เหล้าเข้าปากแล้วเขาจะกลายเป็นคนละคนทีเดียว นางรีบแก้ต่าง “ท่านอาหวังเปรียบดังเทวดาของเจียลี่ผู้แสนต่ำต้อย ข้ามิบังอาจ” “เทวดาบ้าบออะไรของเจ้า เลิกพร่ำเพ้อพรรณนาเรื่องบุญคุณนี่เสียที ท่านอาขี้เมาของเจ้าน่ะ...” ร่างสูงโน้มลงหานาง กระซิบข้างหูทีละคำ “อสุรกายจากขุมนรกทีเดียว” กว่าจะเจียลี่จะเข้าใจท่านอาผู้ไม่ได้ดูแคลนนางเหมือนกับที่ผู้อื่นรังเกียจนาง หัวใจดวงน้อยเต้นเร็วแรง น้ำเสียงสะเทือนอารมณ์ของเขา ยากที่นางจะต้านทาน “ข้าชอบกลิ่นเด็กสาวตัวหอม ๆ อย่างเจ้าซะด้วย”
ธิดาปักษาได้รับความช่วยเหลือจากราชาจิ้งจอกผู้โหดเหี้ยมทารุณ ไยนางกล้าหลอกลวงว่านางเป็นเพียงปักษาธรรมดา...
เพื่อรักษาเกียรติท่านอาจารย์ ไป๋เหม่ยหลานยอมรับโทษทัณฑ์ของสำนักเซียวเหยา ถูกทรมานจนตาย ภพชาติใหม่นี้นางขอเป็นเพียงมนุษย์เดินดิน มิขอเกี่ยวข้องกับท่านอาจารย์อีก ไยท่านจึงกลับมาพัวพันวาสนาชะตาชีวิตนาง...
‘มิตรรักลวงใจ’ เรื่องราวของเพื่อนสนิท คิดคดกับเธอมานานแล้ว ดันมาโพล๊ะเข้าได้ในวันเมามายไร้สติ ได้ลองกินเพื่อนสักคำหนึ่งแล้วก็ต้องมีคำที่สองคำที่สาม คำเดียวจะอิ่มพอได้ไง ----------------------- ‘เรือนใจนายอคิน’ เมื่อหนุ่มนักเฝ้าหนังสือ มาเฝ้ามองหาความรักจากครูสาวทุกวัน หลายคนคงเห็นเขาเอาแต่มองคุณครูสาวมาเป็นปี ๆ ได้ขับรถผ่านไปดูประตูรั้วโรงเรียนหน่อยก็ยังดี...
‘แม่แก้ว’ ลูกสาวเศรษฐีโรงฝิ่นมีความจำเป็นต้องแต่งงานกับ ‘คุณหลวงจัน’ เพื่อรักษาหน้าตาวงศ์ตระกูลและชื่อเสียงของหล่อน ทว่าหลังแต่งงานไปกลับต้องพบกับเรื่องแปลกประหลาด ความลับบางอย่างของคุณหลวงและคุณพระบ้านนี้ ซีรีส์สาปอสุรา มนตร์ตาละวัน มนตร์ตาละวัน ภพคุณหลวง (ภาคพิเศษ) พันวาเสน่หา
Arachné Tailors ‘เพราะบุคลิกภาพที่ดีเริ่มต้นจากเสื้อผ้า’ เป้าหมายสายตาเสื้อผ้าหน้าผมโดนใจ เข้าสโลแกนหน้าร้านบนป้ายตัวเบ้อเริ่ม หลายคนยังได้ยิน ‘ตรึงใจ’ ถูกหัวหน้างานเรียก ตามด้วยเจ้านายหนุ่ม ภายใต้รูปลักษณ์หล่อเหลา เอาการเอางาน ไม่มีใครรู้ว่าเจ้าของห้องเสื้อสูทชื่อดัง แท้จริงแล้วคือปีศาจแมงมุม! ผู้มาพร้อมสัญญาแห่งความปรารถนา ซึ่งเธอจะต้องเสียสละวิญญาณเข้าแลก และกฎแรงดึงดูดเที่ยงตรงเสมอ... “อ่านก่อนเซ็นนะครับ คุณดาว...” “ด้วยความหวังดี...” คำเตือนถึงสองครั้งสองครา! หญิงสาวก็ยังพลาด จนเกิดแต่เรื่องประหลาด ๆ ยิ่งสัมผัสจากเจ้านายหนุ่มช่างแตกต่างจากใคร เขาแสนอ่อนโยนกับเธอที่เผลอใจเต้นตึกตัก แต่นั่น... ก็จนกระทั่งเรียวปากหนาหยักได้รูปอ้ากว้าง คายเจ้าแมงมุมตัวสีดำออกมา... ให้ตายเหอะ นี่มันยิ่งกว่าหนังสยองขวัญ! อีกหนึ่งผลงานโรมานซ์ทริลเลอร์ แฟนตาซี 18+ ของพันพราย ซีรีส์สาปอสุรา มนตร์ตาละวัน มนตร์ตาละวัน - ภพคุณหลวง - (พีเรียด) พันวาเสน่หา
‘ทริปฮันนิมูนที่ไม่ได้มีแค่เรา แต่ฉันและเขายังมีผู้ร่วม ทริปเข้ามาสร้างสีสันอีกมากมาย’ หลังแต่งงาน ตฤณก็พาภรรยาสาววัยละอ่อนอย่างยี่หวาไปฮันนิมูนเหมือนคู่สามีภรรยาคู่อื่น ๆ แต่การเดินทางไปดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์กับสามีผู้เป็นนักธุรกิจในครั้งนี้ กลับทำให้ยี่หวาได้รู้ว่าตฤณสามีของเธอมีรสนิยมทางเพศแบบไหน และที่สำคัญยิ่งไปกว่านั้นคือ เขาทำให้เธอได้รู้จักตัวตนของตัวเองอย่างที่เธอไม่คิดว่าจะได้รู้จักด้วยซ้ำ ตฤณจะพายี่หวาไปฮันนิมูนที่ไหน อย่างไร และกับใคร ติดตามอ่านได้ใน “ฉ่ำรักเมียนักธุรกิจ” แนะนำตัวละคร ยี่หวา : สาวสวยวัย 24 ปี ผู้มีผิวขาว และรูปร่างอวบอัด แต่น่าทะนุถนอม นิสัยอ่อนหวาน ว่าง่าย แต่เป็นคนอยากรู้อยากลอง ยี่หวาเพิ่งจะรู้ว่าสิ่งที่ตฤณทำกับเธอในห้องหอนั้นมันก็แค่น้ำจิ้ม เพราะเมื่อเดินทางไปฮันนิมูนกับตฤณจริง ๆ เธอกลับได้เรียนรู้ประสบการณ์ใหม่ จนเธอติดอกติดใจอย่างยากจะถอนตัว สำหรับยี่หวาแล้ว 'คืนเข้าหอที่เคยคิดว่าเด็ด ยังไม่เผ็ดเท่าทริปฮันนิมูนที่สามีหนุ่มจัดให้' ตฤณ : นักธุรกิจหนุ่มวัย 34 ปีหนุ่มลูกเสี้ยว บ้างาน แต่เวลาคลายเครียดก็สนุกสุดเหวี่ยง โดยเฉพาะเรื่องเซ็กส์ ตฤณหมั้นหมายกับยี่หวาตามความเห็นชอบของผู้ใหญ่เพราะถูกใจในความน่ารัก แต่ยิ่งไปกว่านั้นคือเพราะยี่หวาเป็นเด็กดี และไม่เคยดื้อกับเขาเลยสักครั้ง ว่านอนสอนง่ายแบบนี้สิ ถึงจะใช้ชีวิตคู่ไปด้วยกันตลอดรอดฝั่ง
ผมต้องทำงานนอกเวลาทุกวันเพื่อหารายได้ประคองชีวิตและจ่ายค่าเรียนมหาวิทยาลัยด้วยตัวเอง เนื่องจากฐานะครอบครัวยากจนและไม่สามารถส่งเสียผมเข้ามหาวิทยาลัยได้ และตอนเรียนที่มหาวิทยาลัย ผมก็ได้พบกับเธอ-สาวแสนสวยที่หนุ่มๆ ทุกคนในชั้นเรียนต่างก็ใฝ่ฝันถึง ไม่เว้นแม้แต่ผมเอง แต่ผมก็รู้ตัวดีว่าตัวเองไม่คู่ควรกับเธอ ถึงอย่างนั้นก็ตาม ผมก็รวบรวมความกล้าสารภาพกับเธอจนได้ สุดท้ายผมนึกไม่ถึงว่าเธอจะยอมตกลงเป็นแฟนกับผม เธอบอกกับผมว่าอยากได้ของขวัญเป็นไอโฟนรุ่นล่าสุด ผมก็ไปรับงานซักเสื้อผ้าให้เพื่อนร่วมชั้นเรียนเพื่อพยายามเก็บเงินซื้อให้เธอจนได้ และในที่สุดหนึ่งเดือนต่อมา ผมก็ซื้อมาได้จริง ๆ แต่ขณะที่ผมกำลังห่อของขวัญเพื่อนำไปมอบให้เธอ ก็พบว่าเธอกำลังมีอะไรกับหัวหน้าทีมฟุตบอลในห้องล็อกเกอร์ เธอเหมือนเปลี่ยนเป็นอีกคนหนึ่งซึ่งผมไม่เคยรู้จักเลย เธอหัวเราะเยาะความโง่เขลาของผม เหยียดหยามศักดิ์ศรีของผม ปล่อยให้เขาซึ่งตอนนี้ได้กลายเป็นแฟนใหม่ของเธอไปแล้ว ทุบตีผม ผมนอนเจ็บอยู่บนพื้นอย่างสิ้นหวัง ต่อมา จู่ ๆ ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากพ่อ ตั้งแต่วันนั้น ชีวิตของผมก็ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างกับหนัามือเป็นหลังมือ ใครจะไปรู้ว่า ผมเป็นลูกชายของมหาเศรษฐี
"ไล่ผู้หญิงคนนี้ออกไปซะ" "โยนผู้หญิงคนนี้ลงทะเลซะ" ขณะที่ไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเหนียนหย่าเสวียน โฮว่หลิงเฉินได้ปฏิบัติต่อเธออย่างไม่เป็นมิตร "คุณหลิงเฉินครับ เธอคือภรรยาของท่านครับ" ผู้ช่วยของหลิงเฉินกล่าวเตือนเขา เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลิงเฉินหยุดเพ่งมองไปที่เขาอย่างเย็นชาและบ่นขึ้นมาว่า "ทำไมไม่บอกผมให้เร็วกว่านี้?" นับจากนั้นเป็นต้นมา หลิงเฉินได้ตามใจและรักใคร่ทะนุถนอมหย่าเสวียนมาตลอด โดยไม่มีใครคาดคิดว่าพวกเขาจะหย่าร้างกัน
ตลอดระยะเวลาสามปีของการแต่งงาน เธอรู้สึกสิ้นหวัง ที่ถูกบังคับให้เซ็นใบหย่า ทั้งๆที่เธอกำลังท้อง เธอใจสลายกับความไร้มนุษยธรรมของเขา กระทั่งเธอออกไปจากชีวิตของเขา เขาเพิ่งรู้ตัวว่าเธอคือรักแท้ของเขา ไม่มีวิธีใดที่จะเยียวยาหัวใจที่บอบช้ำของเธอให้หายขาดได้ เขาจึงมอบความรักทั้งหมดของเขาให้แก่เธอเพื่อชดเชย
หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"
เพิ่งหย่ากับอดีตสามีไปไม่นานแต่ปรากฏว่าตัวเองท้อง จะทำอย่างไรดี? หรือจะให้อดีตสามีรับผิดชอบ แต่ก็ไม่คิดว่าอดีตสามีมีคนรักใหม่ไปแล้ว ชีวิตของถังชีชีนั้นช่างสับสน ช่างน่าวิตกกังวลและไม่รู้จะอธิบายยังไงดี เธอต้องคอยระวังไม่ให้คุณเฟิงรู้เรื่องการตั้งครรภ์จนกระทั่งคลอดลูกออกมาอย่างปลอดภัย แต่ไม่คิดว่าจะถูกเขาบังคับถึงเพียงนี้ "เราหย่ากันแค่สี่เดือน แต่เธอกลับตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว บอกมาดี ๆ ว่า ลูกเป็นของใคร!"