มู่เฉินนั่งอยู่ในห้องวีไอพีที่ชั้นสอง เขากำลังมองดูผู้คนที่อยู่ชั้นล่างผ่านทางหน้าต่าง และ “อานน่า เธอยังคงดูแลที่นี่ได้ดีเช่นเคย”

อานน่ายื่นแก้วไวน์สุดหรูที่ภายในบรรจุไวน์แดงรสชาติเป็นเลิศให้เขา “พี่เหลิ่ง ขอแค่เป็นสิ่งที่พี่สั่งมา ฉันทำให้พี่ได้ทุกอย่าง” มู่เฉินเป็นเจ้าของสถานบันเทิง โรงแรม และมีบริษัทในเครือต่าง ๆ มากมาย เขาต้องดูแลกิจการเล่านี้คนเดียว เรื่องนี้เธอค่อนข้างจะเข้าใจเขา

“อานน่า คุณเหนื่อยบ้างไหม？” มู่เฉินกอดเอวเธอไว้ “ถ้าเธอเหนื่อย เธอก็บอกยี่เจ๋มาช่วยนะ”

อานน่ายิ้มขึ้นที่มุมปาก “คุณเหลิ่ง ฉันรู้ค่ะ คุณเป็นคนช่วยชีวิตฉันไหว ให้ฉันได้แบ่งเบาภาระคุณ ฉันเต็มใจค่ะ”

มู่เฉินยกแก้วไวน์ขึ้นกระดกพรวดเดียวหมด “การที่เธอมาอยู่กับฉัน มันไม่ได้ทำให้เธอสบายขึ้นหรอกนะ” อานน่าคือผู้หญิงคนเดียวที่ได้อยู่ข้างกายเขา