สาวใช้ใสซื่อกับคุณชายทั้ง7คนในคฤหาสน์หลังใหญ่ คุณชายทุกคนต่างก็หมายตาต้องใจและอยากที่จะครอบครองสาวงามนั้นมาเป็นของตนเพียงผู้เดียว แต่มันไม่ง่ายเมื่อมีศัตรูหัวใจถึง6คน ที่เป็นสายเลือดเดียวกัน..[ฮาเร็ม]
• ACTION •
เจ็ดปีก่อนหน้าที่น้ำอุ่นจะเข้ามาอยู่ที่คฤหาสน์หลังนี้...
เด็กน้อยและชายวัยกลางคนเดินจูงมือกันมาขอข้าวบ้านคนรวยกินสภาพของทั้งคู่ดูอิดโรยเพราะอดอาหารมาหลายวันแล้ว และสิ่งที่ประทังชีวิตคนทั้งคู่ให้อยู่ลอดได้ถึงเวลานี้ก็คงจะเป็นเศษอาหารจากถังขยะข้างทาง
“ขอข้าวเราพ่อลูกกินหน่อยได้ไหมครับ...ให้ลูกผมกินคนเดียวก็ได้” ชายวัยกลางคนพูดบอกหญิงสาวใช้ที่กำลังให้อาหารหมาอยู่ที่ข้างรั้วบ้าน เขาพูดพลางมองอาหารในจานข้าวหมา
“เข้ามาสิ” หญิงสาวสูงอายุพูดบอกพ่อลูกที่ยืนอยู่ข้างรั้วบ้านด้านนอกให้เข้ามาด้านในก่อนจะออกคำสั่งกับสาวคนใช้อีกคนด้วยตำแหน่งที่สูงชั้นกว่า “ไปเอากับข้าวในครัวมาให้พวกเขา”
ทันทีที่ได้เศษอาหารจากบ้านคนรวยพวกเขาสองคนพ่อลูกก็รีบยัดมันเข้าปากด้วยความกระหายหิวทั้งข้าวและน้ำถูกสลับกลืนลงคอทั้งสองพ่อลูก คนเป็นพ่อกินข้าวไปพลางน้ำตาไหลไปก่อนจะพนมมือก้มลงกราบเท้าหญิงสูงอายุใจดีที่ให้อาหารมื้อนี้ที่เป็นมื้ออาหารต่อชีวิตของตนและลูกสาวได้ไปอีกวัน “ขอบคุณมากนะครับคุณผู้หญิง” ชายวัยกลางคนพูดให้เกียรติด้วยความเคารพอย่างสูงกับหญิงผู้นั้น
“คุณหญิงอะไรเล่า ฉันก็เป็นแม่บ้านนี่แหละ”
“ถ้าไม่มากเกินไปผมขอฝากลูกสาวไว้ที่นี่สองสามวันจะได้ไหมครับ ผมจะไปหารับจ้างทำงานแล้วเดี๋ยวได้เงินผมจะกลับมารับลูก” คนเร่ร่อนพูดขอทั้งน้ำตาอย่างไร้หนทางกับหญิงผู้ใจบุญ
หญิงสูงอายุหยุดคิดไตร่ตรองอยู่พักหนึ่งก่อนจะตอบตกลงไปเพราะเห็นใจในความยากจนไร้ซึ่งหนทางของคนทั้งคู่ “สองสามวันนะ…ฉันจะดูแลให้ จะให้ข้าวยัยหนูมันกินไม่ต้องห่วง” หญิงสูงอายุรับปากกับชายเร่ร่อนเพราะสงสารสองพ่อลูก
“ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมาก ฮือๆ” มือสองข้างพนมก้มลงกราบเท้าผู้มีพระคุณอีกครั้งก่อนจะคว้าตัวลูกสาวมากอดไว้เพื่อล่ำลา
“ฮึกๆ พ่อจะไปไหน” เด็กสาวร้องไห้สะอึกสะอื้นพรางถามพ่อของเธอทั้งน้ำตา
“ไม่เป็นไรนะน้ำอุ่นเดี๋ยวพ่อรีบกลับมา หนูอยู่ที่นี่จะมีข้าวกินเชื่อพ่อนะ” มือหนาสกปรกลูบลงที่หัวของเด็กสาวอย่างอบอุ่นแม้เป็นมือที่เลอะเทอะเด็กสาวก็ยังดึงมือของพ่อเธอเข้ามาจูบเพื่อให้กำลังใจพ่อของเธอ “ฮึกๆ ทำตามที่พ่อบอกนะเด็กดี”
“ค่ะ น้ำอุ่นจะเป็นเด็กดีจะอยู่รอพ่อที่นี่ไม่ไปไหนนะ สามวันใช่ไหมคะ?” เสียงเด็กน้อยเอ่ยถามพ่อของเธอด้วยความไว้เนื้อเชื่อใจว่าพ่อของเธอจะกลับมารับเธอตามที่นัดหมายกันไว้ในอีกสามวันข้างหน้า
“สามวันพ่อจะกลับมารับน้ำอุ่นรอพ่อนะ” นั่นเป็นประโยคสุดท้ายที่เด็กน้อยได้ยินจากคนเป็นพ่อ ก่อนที่เขาจะจากไปนานแสนนาน…
เจ็ดปีต่อมา...
“น้ำอุ่น มาหายายหน่อยซิ๊” เสียงแม่บ้านวัยสูงอายุเรียกหาเด็กสาวเร่ร่อน ที่ตอนนี้กลายเป็นหลานสาวสุดที่รักของเธอไปแล้วหลังจากที่อาศัยอยู่ที่นี่นานถึงเจ็ดปี จากตอนนั้นที่เธอมีอายุเพียงแค่สิบสองปีเท่านั้นจนตอนนี้เริ่มโตเป็นสาวและอยู่ในช่วงวัยสิบเก้าย่างเข้ายี่สิบปีในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้
“จ๋ายาย~” เจ้าของเสียงหวานขานรับ
“ยายทำบัวลอยให้กินเอาไหม” คุณยายใจดีเอ่ยถามหลานสาวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“กินค่ะ งั้นน้ำอุ่นช่วยยายทำนะคะ” เด็กสาวตอบรับเสียงใสพร้อมกับรอยยิ้มงดงามของเธอ
วันนี้เป็นอีกวันที่ฉันคอยแอบไปเดินด้อมๆ มองๆ แถวริมรั้วบ้านเพราะคิดว่าพ่อสุดที่รักของฉันจะกลับมาหา แต่ก็ยังไม่ทันได้เห็นใครยายจ๋าของฉันก็เรียกหาซะก่อน
ฉันอาศัยอยู่ที่นี่โดยการทำงานแลกที่ซุกหัวนอนกับข้าวกินในแต่ละวัน ไม่ได้เรียนหนังสือหรือมีเพื่อนอย่างลูกคนใช้คนอื่นในบ้านฉันมีหน้าที่เพียงแค่ช่วยยายจ๋าทำงานอยู่ที่หลังบ้านกับในครัวเท่านั้น ไม่มีสิทธิ์เข้าไปยุ่มย่ามที่คฤหาสน์ใหญ่ เพราะยายจ๋าสั่งไว้แบบนั้นและฉันก็ไม่รู้เหตุผลเหมือนกันว่าทำไมเพียงแค่ทำตามที่ยายบอกเพราะคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ฉันควรทำเพื่อตอบแทนท่าน คือการเชื่อฟังและเป็นเด็กดีของยายจ๋า
“น้ำอุ่น~ น้ำอุ่น~” เสียงหญิงวัยกลางคนตะโกนเรียกหาเด็กสาว
“คะป้า?”
“ไปช่วยงานป้าที่คฤหาสน์หน่อยสิ”
“ไม่ได้!” คุณยายดุเสียงเข้มขึ้น
“โอ๊ยยายหอม วันนี้พวกคุณชายเขาจัดปาร์ตี้กันคนที่คฤหาสน์มันไม่พอทำงาน ให้น้ำอุ่นไปช่วยฉันเถอะนะฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว”
“เดี๋ยวกูไปเอง” ยายหอมพูดขึ้นก่อนจะวางแป้งบัวลอยในมือลงใส่จาน เพราะเธอไม่ต้องการให้น้ำอุ่นเข้าไปที่คฤหาสน์นั่น จึงอาสาที่จะไปด้วยตัวเอง เหตุผลเพราะยายหอมรู้ดีว่าหากคุณชายทั้งเจ็ดได้พบกับความสวยสดของหลานสาวของเธอแล้ว น้ำอุ่นคงไม่ได้กลับออกมาจากที่นั่นเป็นแน่
“ยายจ๋า เดี๋ยวน้ำอุ่นไปให้เองจ้ะ ตอนนี้น้ำอุ่นโตแล้วยกของได้สบายยายอยู่พักที่นี่เถอะนะจ๊ะ” เด็กสาวพูดพรางลุกขึ้นดึงมือของคุณยายไว้เพราะไม่อยากให้ยายจ๋าของเธอต้องไปทำงานหนัก เพราะเธอห่วงสุขภาพด้วยอายุที่มากขึ้นทุกวันและร่างกายที่ทรุดโทรมลงเลื่อยๆ ของยายหอม
“เฮ้อ~ ใส่แมสไปด้วยนะน้ำอุ่นอย่าถอดออกเชียวล่ะ”
“จ้ะยาย” เด็กสาวรีบวิ่งไปหยิบแมสในกล่องมาใส่ปิดหน้าเอาไว้ตามที่ยายจ๋าของเธอบอกอย่างว่านอนสอนง่าย ก่อนจะเดินตามป้าแม่บ้านไปช่วยงานที่คฤหาสน์หลังใหญ่...
ตลอดเจ็ดปีที่ฉันมาอยู่ที่นี่ฉันไม่เคยย่างกายเข้าไปที่คฤหาสน์ใหญ่ ที่ที่เป็นที่อยู่ของเหล่าคุณชายทั้งเจ็ดคนเลย แต่ก็รู้การมีอยู่ของพวกเขาที่ป้าและยายจ๋าชอบพูดบ่นให้กันฟังถึงความดื้อแบบไร้ที่ติของพวกเขา ซึ่งคนไร้การศึกษาไร้พ่อแม่แบบฉันก็ไม่รู้อะไรภายนอกคฤหาสน์หลังนี้เลยรู้เพียงแค่สิ่งที่ยายจ๋าสอนและบอกให้ทำ รู้เพียงแค่พื้นที่ของคนรับใช้อยู่ส่วนไหนของคฤหาสน์ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันจะได้เข้าไปเห็นภายในของคฤหาสน์ ข้างในนั้นจะสวยเหมือนกับที่ฉันคิดไว้ไหมนะ...
--------------------------------------------------------------------------
[ติดตามตอนต่อไป] - [Follow the next episode]
[-กดใจ -เพิ่มเข้าชั้น -คอมเมนท์ให้กำลังใจ และฝากกดติดตามไรท์ด้วยนะครับ🙏]
S2(ต่อจากเรื่อง ไอมาเฟียนั่นเมียกู) เรื่องราวความรักของคู่ยูมิ และโจอิ น้องชายตัวแสบของโจดิน
U7 - ฉันเพิ่งมารู้ว่าเด็กที่ฉันถูกว่าจ้างให้อุ้มบุญ เป็นลูกของแฟนเก่าที่เลิกกันไปเมื่อสองปีก่อน… (ผู้ชายที่เขาไม่เคยรักฉัน)
เพื่อนของผมดันหาเด็กสาวมาเป็นติวเตอร์ให้ แถมเธอก็กำลังแตกเนื้อสาวซะด้วย ( ความใสซื่อของเธอทำให้ผมสับสนเรื่องตามไปง้อเมียที่เมืองนอกแล้วทำไงดี )
คู่หมั้นของ ‘โจดิน’ มาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ ดันเป็น ’ยูมิ’ แฟนสาวผู้อ่อนแอของ ’นิเณอ’ หญิงแกร่งใจกล้า และบุคลิกของเธอมันก็ดันเข้าตาเขาเต็มๆ จนอยากได้เธอมาเป็นเมียแทน…
หลังจากแต่งงานกันสามปี เจียงหยุนถังพยายามสุดความสามารถเพื่อช่วยชีวิตสามีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ โดยไม่คาดคิด ว่าเขาได้ละทิ้งเธอเหมือนกับขยะ รับรักแรกของเขากลับประเทศและตามใจเธอทุกอย่าง เจียงหยุนถังที่ท้อใจตัดสินใจหย่า และทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอที่กลายเป็นภรรยาที่ถูกทอดทิ้งจากตระกูลเศรษฐี อย่างไรก็ตาม เธอกลับเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างกะทันหันเป็นหมอเทวดาที่พบเจอยาก "Lillian"แชมป์แข่งรถที่มีฐานแฟนคลับจำนวนมาก และยังเป็นนักออกแบบสถาปัตยกรรมระดับโลกอีกด้วย ชายร้ายหญิงชั่วคู่นั้นเยาะเย้ยเธอว่า เธอจะไม่มีวันหาคู่รักได้ใ แต่ไม่คาดคิดว่าลุงของอดีตสามีของเธอ ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดทำกแงทัพกลับมาเพียงเพื่อขอแต่งงานกับเธอ
"ไล่ผู้หญิงคนนี้ออกไปซะ" "โยนผู้หญิงคนนี้ลงทะเลซะ" ขณะที่ไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเหนียนหย่าเสวียน โฮว่หลิงเฉินได้ปฏิบัติต่อเธออย่างไม่เป็นมิตร "คุณหลิงเฉินครับ เธอคือภรรยาของท่านครับ" ผู้ช่วยของหลิงเฉินกล่าวเตือนเขา เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลิงเฉินหยุดเพ่งมองไปที่เขาอย่างเย็นชาและบ่นขึ้นมาว่า "ทำไมไม่บอกผมให้เร็วกว่านี้?" นับจากนั้นเป็นต้นมา หลิงเฉินได้ตามใจและรักใคร่ทะนุถนอมหย่าเสวียนมาตลอด โดยไม่มีใครคาดคิดว่าพวกเขาจะหย่าร้างกัน
อวิ๋นเจินอาศัยอยู่ในตระกูลอวิ๋นมาเป็นเวลา 20 ปี กลับพบว่าเธอเป็นลูกสาวปลอม พ่อแม่บุญธรรมของเธอวางยาเธอเพื่ออยากจะได้เงินมาลงทุน หลังจากที่อวิ๋นเจินรู้เรื่องนี้ เธอก็ถูกไล่กลับไปที่ชนบท จากนั้นเธอก็ค้นพบว่าตัวเองคือลูกสาวแท้ๆ ของตระกูลเฉียวและมีชีวิตที่หรูหราสุด ๆ หลังจากกลับมา เธอได้รับความรักจากครอบครัวและมีชื่อเสียงโด่งดัง น้องสาวจอมปลอมใส่ร้ายอวิ๋นเจิน แต่เธอไม่คาดคิดว่าอวิ๋นเจินจะมีความสามารถต่างๆ เมื่อต้องเผชิญกับการยั่วยุ เธอได้แสดงความสามารถและทักษะต่างๆ มากมายเพื่อจัดการผู้รังแก มีข่าวลือกันว่าอวิ๋นเจินยังคงโสด และชายหนุ่มชื่อดังแห่งเมืองงก็ผลักเธอไปเข้ากำแพง "คุณนายกู้ ถึงตามราเปิดเผยตัวตนได้แล้วนะ"
เซิ่งหนานหยินเกิดใหม่แล้ว ชาติที่แล้ว เธอถูกชายชั่วหักหลัง ถูกชายเสแสร้งใส่ร้าย โดนครอบครัวสามีเล่นงาน จนทำให้เธอล้มละลายและเป็นบ้าไป ในท้ายที่สุด เธอเสียชีวิตอย่างน่าสลดใจด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อเธอตั้งครรภ์ได้ 9 เดือน แต่คนร้ายกลับทำเงินได้มากมาย และใช้ชีวิตทั้งครอบครัวอย่างมีความสุข เกิดใหม่ครั้งนี้ เซิ่งหนานหยินคิดตกอล้ว อะไรที่ว่าพระคุณช่วยชีวิต คนรักในใจอะไรกัน ล้วนไม่ต้องไปสน เธอจะจัดการชายชั่วหญิงร้าย สร้างชื่อเสียงให้กับตระกูลเก่าของตนเองขึ้นมาใหม่อีกครั้งและนำตระกูลเซิ่งไปสู่จุดสูงสุดของชีวิต สิ่งที่แตกต่างออกไปก็คือ คนที่หยิ่งมาตลอดในชาติที่แล้ว กลับเป็นฝ่ายริเริ่มมาหาเธอ "เซิ่งหนานหยิน การแต่งงานครั้งแรกผมไม่ทัน การแต่งงานครั้งที่สองก็ต้องถึงคิวผมแล้วสินะ"
ผมต้องทำงานนอกเวลาทุกวันเพื่อหารายได้ประคองชีวิตและจ่ายค่าเรียนมหาวิทยาลัยด้วยตัวเอง เนื่องจากฐานะครอบครัวยากจนและไม่สามารถส่งเสียผมเข้ามหาวิทยาลัยได้ และตอนเรียนที่มหาวิทยาลัย ผมก็ได้พบกับเธอ-สาวแสนสวยที่หนุ่มๆ ทุกคนในชั้นเรียนต่างก็ใฝ่ฝันถึง ไม่เว้นแม้แต่ผมเอง แต่ผมก็รู้ตัวดีว่าตัวเองไม่คู่ควรกับเธอ ถึงอย่างนั้นก็ตาม ผมก็รวบรวมความกล้าสารภาพกับเธอจนได้ สุดท้ายผมนึกไม่ถึงว่าเธอจะยอมตกลงเป็นแฟนกับผม เธอบอกกับผมว่าอยากได้ของขวัญเป็นไอโฟนรุ่นล่าสุด ผมก็ไปรับงานซักเสื้อผ้าให้เพื่อนร่วมชั้นเรียนเพื่อพยายามเก็บเงินซื้อให้เธอจนได้ และในที่สุดหนึ่งเดือนต่อมา ผมก็ซื้อมาได้จริง ๆ แต่ขณะที่ผมกำลังห่อของขวัญเพื่อนำไปมอบให้เธอ ก็พบว่าเธอกำลังมีอะไรกับหัวหน้าทีมฟุตบอลในห้องล็อกเกอร์ เธอเหมือนเปลี่ยนเป็นอีกคนหนึ่งซึ่งผมไม่เคยรู้จักเลย เธอหัวเราะเยาะความโง่เขลาของผม เหยียดหยามศักดิ์ศรีของผม ปล่อยให้เขาซึ่งตอนนี้ได้กลายเป็นแฟนใหม่ของเธอไปแล้ว ทุบตีผม ผมนอนเจ็บอยู่บนพื้นอย่างสิ้นหวัง ต่อมา จู่ ๆ ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากพ่อ ตั้งแต่วันนั้น ชีวิตของผมก็ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างกับหนัามือเป็นหลังมือ ใครจะไปรู้ว่า ผมเป็นลูกชายของมหาเศรษฐี
ตลอดสิบปีที่ฉู่จินเหอรักเหลิ่งมู่หยวนฝ่ายเดียว เอาใจใส่กับเขาอย่างเต็มที่ แต่เธอไม่เคยคิดว่าที่แท้เธอเป็นแค่ตัวตลกคนหนึ่งเท่านั้น ที่สำนักงานเขตเพื่อทำการหย่า เหลิ่งมู่หยวนมองดูฉู่จินเหอด้วยความเย็นชาและพูดอย่างเหยียดหยามว่า "ถ้าเธอคุกเข่าลงและขอร้องฉัน ฉันอาจจะให้โอกาสเธอกอีกครั้ง ฉู่จินเหอเซ็นอย่างไม่ลังเลและออกจากตระกูลเหลิ่ง สามเดือนต่อมา ฉู่จินเหอปรากฏตัวอย่างเปิดเผย ในเวลานั้น เธอเป็นประธานเบื้องหลังของ LX นักออกแบบลับที่ล้ำค่าที่สุดในโลก และเจ้าของเหมืองที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน ทางตระกูลเหลิ่งคุกเข่าลงและขอร้องให้คืนดีและขอการให้อภัย ฉู่จินเหอแยู่ในโอบกอดของซีอีโอโจว ซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตในโลกธุรกิจอย่างมีความุข เธอเลิกคิ้วพลางเยาะเย้ย "ฉันในตอนนี้ไม่ใช่คนที่พวกคุณมาเกี่ยวข้องได้"