หล่อนปลอมตัวเป็นพี่สาวฝาแฝดที่ตายไปแล้วเพื่อแต่งงานกับกับเขา เจ้าชายหนุ่มรูปงามแห่งดินแดนทะเลทราย แต่เรื่องราวมันคงผ่านไปด้วยดี หากเขาจะไม่จับได้เสียก่อน และลงทัณฑ์หล่อนด้วยเพลิงสวาทร้อนแรงดั่งไฟกัลป์ ทั้งๆ ที่ตั้งใจว่าครั้งนี้จะไม่หลั่งเร็วอย่างครั้งที่แล้ว เพราะต้องการจะทำให้หญิงสาวขึ้นสวรรค์เสียก่อน แต่... แต่ดูเหมือนว่าเขากำลังจะถูกความเสียดเสียวครอบงำอีกแล้ว “โอ้ว... โอ้ว... เจ้าบีบรัดเราแน่นเหลือเกิน” เขากระตุกเกร็งไปทั้งตัว ขณะกำลังกระซวกเอ็นยาวเข้าใส่รูสวาทอย่างบ้าคลั่ง “อ๊า.... ซี๊ดดดด... องค์ชาย... อ๊า...” หล่อนร้อน... ร้อนเหลือเกิน ร้อนไปทั้งตัวโดยเฉพาะในจุดที่กำลังถูกเขาแทงไม่ยั้งอยู่ตอนนี้ เขากระซวกเข้าใส่ถี่ระรัว รุนแรงมากขึ้น มากขึ้น จนกระทั่ง... “อ๊ายยยยยย... กรี๊ดดดด...” หล่อนกระตุกเกร็งไปทั้งร่าง ความสุขมากมายลอยอยู่รอบๆ ตัว เล็บคมจิกบนแผ่นหลังของชายหนุ่มเอาไว้แน่น แน่นจนเลือดของเขาซึมไหล
อาริตา กอบกุล หรือที่เพื่อนๆ เรียกว่า ริต้า หล่อนคือหญิงสาววัยยี่สิบสามปี จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยชื่อดังของรัฐบาลไทย จากนั้นก็เดินทางไปทำงานที่ประเทศรัสเซียในฐานะเชฟอาหารไทย จนกระทั่งได้รับข่าวร้ายว่าพี่สาวฝาแฝดนามว่า มาริสา กอบกุล หรือ แมรี่ ได้ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตลงกะทันหัน ทั้งๆ ที่ภายในเดือนหน้าจะเข้าพิธีแต่งงานกับเจ้าชายจากประเทศแถบตะวันออกกลาง พระโอรสของสุลต่านองค์ปัจจุบันของประเทศคาร์มาลย์อยู่แล้ว
“ไม่ได้นะคะ ริต้า... ริต้าทำไม่ได้หรอกค่ะ”
หล่อนรีบปฏิเสธ ส่ายหน้าดิก เพราะไม่เห็นด้วยอย่างแรงที่จะต้องสวมรอยหลอกลวงคนอื่น แม้คนๆ นั้นจะเป็นพี่สาวฝาแฝดของตัวเองก็ตาม
“ต้องได้สิริต้า แกต้องทำเพื่อครอบครัวของเรา”
น้าสะใภ้ของหล่อนย้ำหนักแน่น
“แต่ริต้า...”
“ถ้าแกไม่แต่งงานแทนแมรี่ ครอบครัวของเราก็ต้องคืนของหมั้นทั้งหมด แล้วแกคิดว่าเราจะเอาของหมั้นจากไหนมาคืน”
“แล้วของหมั้นไปไหนหมดล่ะคะ ตั้งมากมายก่ายกอง”
“ก็น้าศักดิ์สุดที่รักของแกเอาไปละเลงในบ่อนหมดแล้วน่ะสิ”
หล่อนอ้าปากค้างด้วยความตกใจ รู้อยู่หรอกว่าน้าชายแท้ๆ ติดการพนัน แต่ไม่คิดว่าจะติดงอมแงมขนาดนี้
“แต่ของหมั้นตั้งมากมายนะคะ ทำไมถึง... หมดเร็วนักล่ะคะ”
“แกไม่ต้องถามให้มากความหรอก เพราะถึงยังไงเราก็ไม่มีของหมั้นไปคืนเจ้าชายอยู่ดี”
“แต่... แต่ริต้าไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้เลยนะคะ ทำไมริต้าจะต้อง... เสียสละตัวเองขนาดนั้นด้วย”
“ถ้าแกไม่เสียสละตัวเอง พวกเราทุกคนก็ต้องเสียสละชีวิตทั้งหมด!”
“น้าดา...”
“นี่มันคือเรื่องจริง และแกก็เป็นเพียงคนเดียวที่จะต่อลมหายใจให้พวกเราได้”
หล่อนทรุดลงนั่งกับโซฟาอย่างอ่อนแรง ความตื่นตกใจและความทรมานซัดเข้าใส่ร่างเต็มแรง มันเกี่ยวกับหล่อนที่ไหนกันล่ะ ของหมั้นจากเจ้าชายอาหรับหล่อนก็ไม่ได้แตะต้อง แล้วทำไมจะต้องเป็นหล่อนด้วยที่จะต้องเสียสละอิสรภาพเพื่อทุกคน
“เป็นตายยังไงริต้าก็ไม่แต่งงานกับใครที่ไหนก็ไม่รู้หรอกค่ะ” ในที่สุดหล่อนก็โพล่งออกไปอย่างเหลืออด
“แกจะเล่นตัวทำไมนักหนา ผู้ชายคนนั้นเป็นถึงเจ้าชายเชียวนะ แกได้ตกแต่งไปก็จะสบายไปทั้งชาติ ทำไมถึงได้เล่นตัวนักนะ!”
“ถึงจะเป็นเจ้าชาย แต่เขาไม่ได้รักริต้านี่คะ คนที่ผู้ชายคนนั้นต้องการแต่งงานด้วยคือพี่แมรี่ ไม่ใช่ริต้า”
“เจ้าชายบ้านั่นแยกไม่ออกหรอก เชื่อน้าสิ”
“น้าดาก็พูดได้นี่คะ ในเมื่อน้าดาไม่ได้เป็นคนที่จะต้องปลอมตัวไปแต่งงาน”
“ถ้าเจ้าชายเอาฉันนะ ฉันนี่จะรีบหย่ากับน้าศักดิ์สุดที่รักของแกเดี๋ยวนี้เลย” ดาริกาพูดเสียงดังอย่างโมโห “แต่แก่ๆ อย่างฉันใครจะมาเอา”
อาริตาถอนใจแรงๆ ยกมือขึ้นกุมขยับ “ริต้าจะพยายามหาเงินมาให้ได้เยอะที่สุดค่ะ เพื่อเจ้าชายอะไรนั่นอาจจะไม่เอาเรื่องพวกเรา”
“เงินไม่รู้กี่ล้าน แกจะไปเอาที่ไหนมา ริต้า”
หล่อนยังไม่รู้เลยว่าจะไปเอาที่ไหน แต่มันก็ยังดีกว่าการก้มหน้ายอมแต่งงานกับผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้
“ริต้าก็ยังไม่รู้เลยค่ะ”
“นั่นไง แกยังไม่รู้เลยว่าจะไปเอาเงินที่ไหน แล้วแกจะมาพูดว่าจะพยายามได้ยังไง ทางที่ดีนะริต้า แกยอมรับสภาพความเป็นจริงเถอะ แต่งๆ ไป สักพักค่อยหย่าแล้วกลับมาอยู่เมืองไทยเหมือนเดิมมันก็ไม่ได้เสียหายอะไรนี่”
“แต่ตอนนั้นริต้าก็จะได้ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้หญิงที่เคยผ่านการแต่งงานมาแล้วนะคะ แล้วจะมีผู้ชายที่ไหนมาสนใจริต้าล่ะ ริต้าไม่เอาด้วยหรอก”
“งั้นก็เตรียมตัวถูกลากไปตัดหัวที่คาร์มาลย์เถอะ!”
น้าสะใภ้ของหล่อนเค้นเสียงโมโหออกมา ก่อนจะสะบัดก้นเดินหนีไป
อาริตากระแทกลมหายใจออกมาแรงๆ ความเครียดกัดกินอยู่ในใจจนแสนจะทรมาน
“แล้วนี่จะทำยังไงดีนะ จะทำยังไงดี”
หล่อนกำลังคิดหาทางออก แต่น้าสมศักดิ์ก็เดินเมาแอ๋เข้ามาในบ้านเสียก่อน
“น้าศักดิ์ไปดื่มเหล้ามาอีกแล้วเหรอคะ”
สมศักดิ์มองเห็นหลานสาวที่ตัวเองเอามาเลี้ยงตั้งแต่เล็กเพราะพี่สาวป่วยตายกำลังเดินเข้ามาหา
“ริต้าใช่ไหมเนี้ย”
“ก็ริต้าน่ะสิคะ”
หญิงสาวถอนใจแรงๆ และรีบประคองสมศักดิ์ที่ตัวเองรักไม่ต่างจากบิดาไปนั่งบนโซฟา จากนั้นก็ถามขึ้นด้วยความไม่พอใจนัก
“เมื่อไหร่น้าศักดิ์จะเลิกดื่มคะเนี่ย”
“น้าเลิกได้ก็ดีน่ะสิ เหล้ามันอร่อย ดื่มแล้วมีความสุข ริต้าลองไหมล่ะ”
“ไม่ล่ะน้า” หล่อนลุกขึ้นยืน และถอยออกห่าง “ริต้าถามจริงๆ เถอะน้าศักดิ์ เงินค่าสินสอดของพี่แมรี่หายไปไหนหมดเหรอคะ”
สมศักดิ์หัวเราะน้อยๆ ท่าทางเมาแอ๋ “ก็เอาไปต่อทุนในบ่อนน่ะสิ แต่คำนวณเลขพลาดไปหน่อย ก็เลยหมดตัวเหมือนเดิม”
“น้าศักดิ์คะ รู้ไหมคะว่าสินสอดนั่นจะต้องส่งคืนให้เจ้าชายอาหรับน่ะ ไม่อย่างนั้นเราจะเดือดร้อนนะคะ”
“ก็ใครจะไปรู้ล่ะว่านังแมรี่พี่สาวของริต้าจะมาด่วนตายกะทันหันแบบนี้” สมศักดิ์พูดไปตามความจริง “ดีนะที่ปิดเรื่องการตายของแมรี่เอาไว้เป็นความลับ ไม่อย่างนั้นคงต้องยกเลิกการแต่งงาน”
“ไม่ใช่แค่ยกเลิกหรอกค่ะ เราต้องคืนสินสอดทั้งหมดด้วย”
“จะเอาที่ไหนมาคืนล่ะริต้า ก็น้าบอกแล้วไงว่าหมดไปในบ่อนแล้ว”
อาริต้ายกมือขึ้นบีบขมับของตัวเองอย่างเคร่งเครียด “แล้วน้าศักดิ์เอาไปเล่นการพนันทำไมล่ะคะ รู้ไหมว่าตอนนี้พวกเรากำลังจะเดือดร้อน”
“จะเดือดร้อนได้ยังไงกัน ก็นังดามันบอกว่าจะเกลี่ยกล่อมให้ริต้าแต่งงานแทนนี่น่า”
คนฟังกำมือแน่น รู้สึกโมโหยิ่งนัก
“ริต้าไม่แต่งค่ะ” หล่อนยืนกรานคำเดิม “ริต้าจะไม่ยอมเสียสละตัวเองแบบนั้นหรอก”
“งั้นริต้าก็คงอยากเห็นน้า... น้าที่เลี้ยงดูริต้ามาอย่างยากลำบากตายใช่ไหมล่ะ”
“ริต้าไม่คุยกับน้าศักดิ์แล้ว ขอตัวนะคะ”
“ริต้า! ถ้าแกไม่ยอมแต่งงานกับเจ้าชายอาหรับ น้าก็จะ... ก็จะ...”
แม้จะเมาแต่สมศักดิ์ก็ยังพอมีสติอยู่บ้าง เขาพยายามหาทางบีบเค้นให้อาริตายอมตกลง
อาริตาเมินหน้าหนี และจะเดินจากไป ก่อนจะต้องชะงัก และหันไปมองสมศักดิ์
“น้าจะวิ่งไปให้รถชนตาย”
หล่อนถอนใจแรงๆ เพราะมั่นใจว่าสมศักดิ์ไม่มีทางทำได้อย่างที่พูดแน่
“ตามสบายเถอะค่ะน้าศักดิ์ ริต้าขอตัวก่อนนะคะ”
เมื่อหลานสาวไม่มีทีท่าว่าจะเชื่อในคำขู่ของตัวเอง สมศักดิ์จึงต้องแสดงให้สมจริงมากกว่าคำพูด เขาวิ่งผ่านหน้าของอาริตาออกไปหน้าบ้าน
“น้าจะตายให้ริต้าดู”
อาริตาไม่สนใจกำลังจะก้าวเข้าไปในห้อง แต่เสียงล้อรถครูดไปกับพื้นถนนที่ดังมาเข้าหู และเสียงดังโครมใหญ่ ทำให้หล่อนต้องหันไปมอง
“น้าศักดิ์!”
สิ่งที่เห็นก็คือร่างของสมศักดิ์นอนจมกองเลือดอยู่บนถนน และรถคันที่ชนก็ขับหนีไปอย่างรวดเร็ว ดาริกาที่อยู่ในครัวรีบวิ่งออกมาเช่นกัน
“ตายแล้ว ศักดิ์... ไอ้ศักดิ์ ทำไมแกถูกรถชน”
อาริตารีบวิ่งเข้าไปประคองร่างชุ่มเลือดของสมศักดิ์ ร้องไห้ด้วยความเสียใจ
“น้าศักดิ์ ริต้าขอโทษ ริต้าขอโทษ... อย่าเป็นอะไรไปนะ น้าศักดิ์...”
“รับ... รับปากกับน้า...” สมศักดิ์พูดเสียงกระตุก มองอาริตาด้วยสายตาวิงวอน
“แต่งงานกับ... เจ้าชาย... แทนแมรี่... รับปากกับน้านะ ริต้า...”
อาริตาเสียใจมากที่เป็นต้นเหตุทำให้สมศักดิ์ถูกรถชน หล่อนจึงจำต้องรับปากอย่างไม่มีทางเลือก
“ค่ะ ได้ค่ะ ริต้าจะแต่งงาน แต่น้าศักดิ์อย่าตายนะ ใจแข็งเอาไว้นะ น้าศักดิ์” หญิงสาวร้องไห้คร่ำครวญด้วยความตื่นตระหนก
“น้าดา โทรเรียกรถพยาบาลสิคะ เร็วเข้าค่ะ น้าศักดิ์เลือดออกมากแล้วค่ะ”
หล่อนหันไปตะโกนบอกดาริกาที่ยืนตัวสั่นอยู่ไม่ไกล จากนั้นก็หันมากอดร่างของสมศักดิ์ และพยายามวิงวอนให้สมศักดิ์ต่อสู้กับความเจ็บปวดให้ได้นานที่สุด
เมื่อ คิมหันต์ ชายหนุ่มหล่อ รวย ทายาทคนเดียวของตระกูล ถูกใจ พอฤทัย นักกายภาพบำบัดที่คุณย่าจ้างมา เขาคิดว่าหล่อนง่าย แต่หล่อนกลับไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิดเลย หล่อนสวย แต่ยาก และนั้นก็ยิ่งทำให้เขากระหาย ยิ่งอยากได้หล่อนจนใจจะขาด ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ประตูห้องยังไม่ทันจะปิดสนิท คิมหันต์ก็ดึงคนตัวเล็กเข้ามาประกบปากจูบดูดดื่ม ราวกับว่าถ้ารออีกนิดเดียวเขาจะขาดใจตาย "คุณคิมหันต์ อย่าค่ะ...คุณปวดเอวอยู่ไม่ใช่เหรอ?" หล่อนจับมือที่บีบขยำนมออก แต่เขาก็เอาขึ้นมาบีบใหม่ ก้มหน้าลงกระซิบข้างหู "ปวดก็ต้องซ้ำครับ จะได้หายปวด" พูดจบก็อุ้มร่างบางขึ้นแนบอกทันที พอฤทัยรู้ว่าโดนหลอก ก็โมโหเอาฟันกัดที่หัวไหล่เขาไปทีหนึ่ง แล้วก็รู้ว่าตัวเองทำผิดพลาดครั้งใหญ่ เมื่อได้ยินประโยคที่เขาพูดออกมา "ที่แท้คุณก็ชอบความรุนแรงนี่เอง ได้เลยครับเมียจ๋า...เดี๋ยวผัวจัดให้" เขาเดินก้าวยาว ๆ จนมาถึงเตียง วางร่างบางบนที่นอน จากนั้นก็ถอดเหมือนกระชากชุดของหล่อนออกจากร่าง ตามด้วยเสื้อผ้าของตัวเอง แล้วทาบทับลงไป "เห็นคุณชอบความรุนแรงแบบนี้ แสดงว่าต้องชอบแบบจูบแรกของเราด้วยใช่ไหม?" เขาเคลื่อนหน้าลงมาถาม หล่อนถลึงตาใส่เขา เมื่อนึกถึงจูบรุนแรง ที่มีแต่ความเจ็บตรงหน้าห้องน้ำ "ก็ลองทำอีกสิ คราวนี้ฉันจะกัดลิ้นคุณให้ขาดเลย" เขาได้ยินก็หัวเราะเสียงร่วนออกมา ก่อนจะก้มหน้าลงไปจูบกลีบปากอิ่มอ่อนโยน และเปลี่ยนเป็นร้อนแรงขึ้นในเวลาต่อมา
นนท์ปวิธคือคุณหมอหนุ่มรูปงามและใจดี และมีเพียงแค่เธอคนเดียวเท่านั้นที่ได้เห็นมุมมืดของผู้ชายคนนี้ มุมมืด... ที่เขาสร้างเอาไว้เพื่อทำร้ายเธอเพียงคนเดียว +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "นอนกับฉัน แล้วฉันจะยอมช่วยลูกสาวของเธอ" นี่คือข้อเสนอของนายแพทย์นนท์ปวิธ อริณวัฒน์ ศัลยแพทย์หัวใจชื่อดังของเมืองไทย เขาคือเทพเจ้าแห่งการผ่าตัดหัวใจ เพราะคนไข้ทุกคนที่ผ่านมีดผ่าตัดของเขาจะประสบความสำเร็จทุกราย ทุกคนต่างชื่นชมในฝีมือและความมีน้ำใจของคุณหมอหนุ่มหล่อคนนี้มาก เขาคือเทพบุตร คือเทวดาสำหรับคนไข้และญาติๆ แต่ในมุมมืดของเขามีเพียงแค่หล่อนคนเดียวที่ได้เห็น แน่ล่ะ... เขาสร้างมุมมืดเอาไว้เพื่อทำร้ายหล่อนแค่เพียงคนเดียวเท่านั้น "ตกลงค่ะ" รอยยิ้มหยันเกลื่อนใบหน้าหล่อเหลาของนายแพทย์นนท์ปวิธ ขณะที่เคลื่อนเรือนร่างสูงโปร่งหกฟุตสามนิ้วเข้ามาหยุดใกล้ๆ "งั้นก็คืนนี้เลย" "ตาว... ขอเวลา..." "ลูกสาวของเธอ มีเวลาเหลือเยอะสินะ" "เอ่อ..." "ฉันต้องการเอาเธอคืนนี้..." แล้วเท้าใหญ่ก็ขยับเข้ามาใกล้ขึ้นอีก จนตอนนี้ร่างกายอยู่ห่างกันแค่เพียงฟุตเดียวเท่านั้น กลิ่นหอมเฉพาะตัวของเขาโชยฟุ้งเข้ามาในจมูก ทำให้รจิตราตัวสั่นเทา หล่อนช้อนตาขึ้นมองคนตัวสูง ซึ่งเขาก็ลดสายตามองลงมามองพอดี ดวงตาสองดวงสบประสานกัน โลกทั้งใบหยุดหมุน ความทรงจำเมื่อห้าปีก่อนย้อนกลับเข้ามาราวกับสายน้ำไหลหลาก ความทรงจำที่หล่อนไม่เคยลืม... และใช้มันหล่อเลี้ยงหัวใจมากว่าห้าปี
ในสายตาของทุกคน คชาวุฒิเก่งฉลาด สุภาพเรียบร้อย และสุดเนิร์ด คงมีเพียงแค่เธอคนเดียวเท่านั้น ที่รู้ว่าใต้แว่นตาหนาของเขาซ่อนความร้อนแรงเอาไว้มากแค่ไหน ไม่รู้จะอวยยศให้อาจารย์ฟิสิกส์คนนี้ยังไงดี แต่รับประกันว่าอาจารย์แซ่บมาก แซ่บฉ่ำแฉะ^^ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "ตรงไหนดี..." หล่อนควรต่อต้านสิ ควรผลักไส เพราะมันไม่ใช่เรื่องที่ควรเกิดขึ้นเลย แต่... แต่ร่างกายของหล่อนมันอ่อนระทวยไม่มีแรงเลย "ตรงไหนดีเด็กน้อย..." เขากระซิบถามเสียงกระเส่า "ถ้าคุณไม่ตอบ ผมจะเลือกเองนะ..." "อาจารย์... หนู... หนู..." ใบหน้านวลแดงระเรื่อ ตอนนี้สมองของหล่อนขาวโพลนไร้ความคิดชั่วคราว รอยยิ้มจากปากหยักสวยของอาจารย์ฟิสิกส์สุดหล่อช่างบาดใจเหลือเกิน เขาค่อยๆ ย่อตัวลง และคุกเข่าลงกับพื้น ขณะที่สายตาช้อนขึ้นมาสบประสานกับหล่อนตลอดเวลา ไฟร้อนๆ ในดวงตาของเขากำลังแผดเผาให้หล่อนมอดไหม้ "อา... จารย์..." นี่เขากำลังจะทำอะไรน่ะ เขาคุกเข่าทำไม
พระเอกเรื่องนี้แรกๆ จะออกแนวปากหมา ใจร้าย ชอบทำนางเอกช้ำใจ แต่หลังจากเห่าหอนเป็นแล้ว ก็จะกลายเป็นหมาโบ้คลั่งรักสุดๆ เลยค่ะ ไรต์นอนยันเลย 555+++ คำเตือน... พระเอกเรื่องนี้โบ้ซ้ำโบ้ซ้อนโบ้ไม่ปรานีใคร 55 ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "คุณ... ภาม... เป็นอะไรคะ..." คำถามของหล่อนตะกุกตะกักจนแทบฟังไม่เป็นคำ "หึ... ยังจะมีหน้ามาถามอีกหรือคาลิสา!" เขายื่นมาบีบคอของหล่อน และนั่นก็ทำให้หล่อนตกใจแทบช็อก "คุณภาม... ครีม... กลัว..." ทำไมเขาทำแบบนี้ ทำไมภาวินทร์ถึงบีบคอหล่อนล่ะ แม้จะไม่ได้บีบแรงนัก แต่ก็ทำให้หล่อนกลัวจนแทบหยุดหายใจ "เธอนี่มันเลี้ยงไม่เชื่อง" "คุณภาม... พูดอะไรคะ ครีมไม่เข้าใจ... อ๊ะ..." นิ้วยาวของเขาบีบเค้นลงกับลำคอขาวผ่องของหล่อนแรงขึ้น จนหล่อนเกือบจะหายใจไม่ออก "ยังจะมีหน้ามาถามอีกเหรอ เธอไปทำอะไรเอาไว้ล่ะ" "ครีม... ครีมเปล่า..." "เลิกตอแหลเถอะ ฉันรู้เรื่องจากน้องอัญหมดแล้ว" "..." "เธอจงใจละเมิดข้อตกลงของเรา" "ครีมเปล่านะคะ คุณอัญเธอรู้อยู่แล้ว... เธอรู้จากคุณภามไม่ใช่เหรอคะ..." หล่อนพยายามจะอธิบายในมุมของตัวเอง แต่ชายหนุ่มไม่ยอมรับฟัง "เธอเดือดร้อน ฉันก็ช่วย ให้ข้าวให้น้ำ ให้เงิน เซ็กซ์ดีๆ ฉันก็ให้ งานก็มีให้ทำ แล้วเธอยังต้องการอะไรจากฉันอีก อยู่เงียบๆ อยู่ในที่ตัวเองไม่ได้หรือไง หื้อ!" "ครีม... ฮืออออ..." "แล้วเธอยังมีหน้าไปโกหกน้องอัญว่าท้องกับฉันอีกเหรอ เธอกล้าดียังไงพูดแบบนั้นออกไป คาลิสา!" หากหล่อนบอกออกไปว่าตัวเองกำลังตั้งท้องลูกของเขาจริงๆ ภาวินทร์ก็คงจะไม่เชื่อ ใช่... เขาไม่มีทางเชื่อหรอก ตอนนี้เขาเชื่อคำพูดของคู่หมั้นคนสวยของเขาคนเดียวเท่านั้น "ตอบมาสิ... เธอท้องลูกของฉันจริงหรือเปล่า" ใบหน้าที่เปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำตาส่ายไปมา ก่อนจะตอบเสียงสะอื้น "ไม่... ไม่ได้ท้องค่ะ..." "หึ... นึกอยู่แล้วเชียว เธอมันก็แค่ผู้หญิงมารยา ที่ต้องการทำให้ฉันเดือดร้อนเท่านั้นเอง" เขาหยุดบีบคอของหล่อน และผลักร่างของหล่อนออกห่าง แสดงท่าทางรังเกียจออกมา "เราเลิกกันเถอะ"
เรื่องนี้พระเอกเป็นพวกชอบวิ่ง ตอนแรกวิ่งหนี ตอนหลังวิ่งชนจนมดลูกน้องแทบอักเสบ ฝากติดตามเป็นกำลังใจให้ไรต์ด้วยค่ะ เลิฟ เลิฟ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "พี่วิศ... ทำไมพี่เปลี่ยนไปแบบนี้คะ... อื้อ... อย่าทำแบบนี้สิคะ... " แม้จะพยายามขัดขืน แต่เสียงก็แผ่วเบา และอ่อนแรงเหลือเกิน "แล้วชอบพี่แบบนี้ไหมล่ะครับ... อืมม หอมจัง" ปลายจมูกของเขาซุกไซ้อยู่ที่ลำคอ ในขณะที่ฝ่ามืออบอุ่นลูบไล้ซุกซน "พี่ชอบก้นของเธอจัง นุ่มนิ่มมาก" "พี่วิศ..." "และพี่ก็ชอบเสียงครางของเธอด้วย ฟังแล้วยิ่งมีอารมณ์..." เขาเงยหน้าขึ้นจากลำคอของหล่อนที่ดูดเม้มจนแดงช้ำ ดวงตาสบประสานกัน ก่อนที่ปากหยักสวยจะแนบชิดลงมาหา เขาจูบเบาๆ หนึ่งครั้ง ก่อนจะกระซิบเสียงแปร่งพร่า "ให้พี่เอานะ... พี่หิว..."
เพราะแอบรักจึงยอมทุกอย่าง ยอมแม้กระทั่งเป็นคนในความลับ อยู่เงียบๆ ในเงามืดชั่วนิรันดร์ กฎของเขาก็คือ มีอะไรกัน นอนด้วยกัน สนุกกัน แต่ห้ามบอกใคร ห้ามให้ใครรู้ว่ามีความสัมพันธ์กันแบบไหน ในที่ทำงานเขาคือท่านประธาน และเธอก็คือพนักงานคนหนึ่งในบริษัทเท่านั้น เมื่อเจอกันก็ทักทายกันบ้างแบบเจ้านายกับลูกน้อง ห้ามแสดงท่าทางหรือแสดงความเป็นเจ้าของ ห้ามโพสต์สถานะในโซเชียล แม้จะไปเที่ยวด้วยกัน ไปถึงไหนต่อไหนด้วยกันก็แล้วแต่ห้ามเปิดเผยทั้งนั้น ซึ่งด้วยความรักที่มีต่อเขา ทำให้เธอตกลงยอมเป็น คนในความลับของเขาอย่างเต็มใจ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "มามี๊ขา..." วชิรวัฒน์มองเด็กหญิงตัวน้อยที่อายุน่าจะไม่ถึงสามขวบวิ่งเข้ามาสวมกอดฟาริดาด้วยความประหลาดใจและตกใจในเวลาเดียวกัน เขามองใบหน้ากลมๆ ของเด็กหญิงคนนั้น สลับกับใบหน้าของฟาริดา ซึ่งก็พบว่าหญิงสาวกำลังหน้าซีดเผือดไร้สีเลือด "นี่มันอะไรกัน น้องฟาง... เด็กคนนี้... เป็น..." เขายังพูดไม่ทันจบ ฟาริดาก็ดันร่างของเด็กหญิงไปไว้ด้านหลัง ก่อนจะตอบเขาด้วยสุ่มเสียงดังฟังชัด "ลูกสาวของฟางเองค่ะ" วชิรวัฒน์ถึงกับอึ้ง เขาหันไปมองสบตากับอภิวัฒน์ ก็พบว่าเลขาฯ หนุ่มก็อึ้งไม่ต่างกัน หลังจากตั้งสติอยู่ชั่ววินาที เขาก็หันกลับมาจ้องหน้าฟาริดาเขม็ง "เด็กคนนี้เป็นลูกของใครครับ" เขาพยายามที่จะถามเสียงสุภาพ ทั้งๆ ที่ภายในในเต็มไปด้วยเพลิงไฟกัลป์ เพราะอย่างนี้เองเหรอ ฟาริดาถึงได้หนีจากเขาไป เพราะหล่อนท้อง... แล้วหล่อนท้องกับใครล่ะ นอกจากเขาแล้ว หล่อนยังแอบมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนอื่นอีกอย่างนั้นเหรอ บ้าชิบ! นี่หล่อนกำลังจะทำให้เขาโมโหจนเป็นบ้าอยู่แล้วนะ! "ลูกของใครก็ช่างเถอะค่ะ แต่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับพี่โรมแน่นอน"
เรื่องราวการผจญภัยของอดีตสายลับนักฆ่า ที่ทะลุมิติมาเป็นแม่ผู้ชั่วร้าย ทั้งยังต้องร่วมเดินทางกับเด็กน้อยผู้แสนใสซื่อในโลกที่ผู้คนใช้พลังลมปราณ อันตรายมีทั่วทุกหนแห่ง แล้วพวกเขาจะเอาชีวิตรอดได้หรือไม่?!
เสิ่นชิงชิว หลานสาวของเศรษฐีที่รวยที่สุดในเมืองไห้ คบหาอยู่กับลู่จั๋วมาเป็นเวลาสามปีแล้ว แต่ความจริงใจของเธอกลับสูญเปล่า ลู่จั๋วปฏิบัติกับเธอเพียงในฐานะหญิงบ้านนอกคนหนึ่ง และทอดทิ้งเธอในวันแต่งงาน โดยไปหารักแรกของเขา หลังจากเลิกรากันอย่างเด็ดขาด เสิ่นชิงชิวก็กลับมามีสถานะเป็นสาวรวยอีกครั้ง ได้รับมรดกมูลค่าหลายร้อยพันล้าน และเริ่มต้นชีวิตที่รุ่งโรจน์ที่สุด แต่แล้วมักจะมีคนโผล่มาทไให้กับเธอหงุดหงิดอยู่เสมอ! ขณะที่เธอกำลังจัดการกับผู้ร้าย คุณชายฟู่ผู้มีอำนาจนั้นก็ปรบมือและโห่ร้องว่า "ที่รักของฉันสุดยอดมากจริงๆ"
ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"
คุณท่านเสียว คุณชายยอดเยี่ยมที่โด่งดังในเมือง B ได้แต่งงาน แต่มีข่าวลือว่าเจ้าสาวมีรูปร่างหน้าตาที่น่าเกลียดและมีฐานะต่ำต้อย สามปีมานี้ เขาปฏิบัติกับเธออย่างเย็นชาและทำเหมือนเป็นคนแปลกหน้า เจียงซิงซิงอดทนกับความเย็นชาอย่างเงียบ ๆ เธอยังคงรักเขาอย่างสุดหัวใจ เสียสละความนับถือตนเองและยอมละทิ้งตัวตนของเธอเอง จนกระทั่งวันหนึ่ง สุดที่รักของเขากลับประเทศ เขได้สารภาพว่าเขาแต่งงานกับเธอเพียงเพื่อช่วยชีวิตคนรักในใจของเขาเท่านั้น เจียงซิงซิงเสียใจและผิดหวังมาก เธอจึงเซ็นเอกสารหย่าและจากไปด้วยความเศร้าใจ สามปีต่อมา เจียงซิงซิงผู้สวยงามจนน่าทึ่งกลับมาอีกครั้ง ได้กลายมาเป็นศัลยแพทย์ที่ดีที่สุดและเป็นยอดฝีมือด้านเปียโน อดีตสามีรู้สึกเสียใจ และกอดเธอแน่นท่ามกลางสายฝน เสียงของเขาสั่นเครือ "ที่รัก คุณเป็นของผม..."
หลิวชิวเยว่จบชีวิตจากชาติภพปัจจุบัน เมื่อฟื้นขึ้นมาก็อยู่ในร่างของหญิงอ้วน ชื่อเดียวกับตัวเอง อีกทั้งตัวเธออยู่ในเกี้ยวเจ้าสาวกำลังจะไปแต่งงานกับแม่ทัพเสิ่นมู่ฉือ แม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นชิงเป่ย จากซีอีโอสาวแสนสวย ผู้ทระนงตนว่า ฉันสวย รวยและเริ่ดในปฐพี ต้องกลายมาเป็นหญิงอ้วน น้ำหนักร่วมสองร้อยจิน (100กิโลกรัม) แถมด้วยฉายา สตรีกาลกิณี ! แล้วข่าวลือที่ว่าแม่ทัพหนุ่มสามีของเธอ เป็นพวกชอบตัดแขนเสื้อ (ชอบผู้ชาย) นั้นเป็นจริงหรือไม่...จำต้องพิสูจน์ให้กระจ่าง! ทว่า... ยามจันทร์เต็มดวง หลิวชิวเยว่กลับค้นพบความลับของสามี เมื่อเขากลายร่างเป็น หมีแพนด้า ! หลิวชิวเยว่จะใช้ชีวิตในยุคจีนโบราณอย่างไรให้แฮปปี้ เมื่อต้องมีสามีเป็น หมีแพนด้าผู้คลั่งรัก !
จางหยู่เสวียน เดิมทีเป็นสตรีปากร้ายและถูกผีพนันเข้าสิงจนไม่ใส่ใจลูกและสามีที่เกิดอุบัติเหตุจนพิการไป สตรีนางนั้นก็เริ่มทอดทิ้งสามีแล้วเลือกที่จะทอดสะพานให้บัณฑิตหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่ง จนทำให้ภรรยาของเขาเกิดความหึงหวงผลักนางตกน้ำจนพบจุดจบที่น่าอดสู ทว่าเมื่อจางหยู่เสวียน นักฆ่าสาว เจ้าของรหัสหมายเลข 13 ในองค์กรนักฆ่าระดับโลกมีเหตุให้ถูกฆ่าตาย เนื่องจากไม่ยอมสังหารคนดี เธอจึงได้รับโอกาสใหม่จากสวรรค์เพื่อตอบแทนความดีครั้งนี้ในการมาเกิดใหม่ในร่างคนอื่นในยุคจีนโบราณ ทว่าเจ้าของร่างเดิมนั้นทำตัวเหลวแหลก ไม่เคยใส่ใจความรู้สึกของครอบครัว จนถึงขนาดคิดขายลูกกิน นักฆ่าสาวที่ข้ามเวลามาจากอนาคตจึงต้องทำทุกทางเพื่อแก้ไขเรื่องราวที่ยุ่งเหยิงนี้ ก่อนที่จะมีจุดจบเลวร้ายไม่ต่างไปจากเจ้าของร่างเดิม ชีวิตใหม่ครั้งนี้ นางจะใช้มันอย่างดีเพื่อดูแลครอบครัวนี้ให้มีความสุข และลบแผลใจแย่ๆ ให้หมดไปจากทุกคนในครอบครัว "ท่านแม่จะทิ้งเราเหรอ!" ไม่รู้เด็ก ๆ ที่วิ่งเล่นกันอยู่ด้านนอกเข้ามาได้ยินที่ประโยคไหน เข้าใจว่าผู้เป็นแม่จะออกไปและไม่กลับมาอีก สองพี่น้องกอดหมับที่ขามารดาคนละข้าง ทิ้งน้ำหนักลงพื้นเต็มที่ หากจะไปพวกเขาจะเกาะหนึบนางไปเช่นนี้ "ท่านแม่อย่าทิ้งข้าเลยนะเจ้า" ซ่งอวี้หลานร้องไห้โฮ น้ำตาทะลักออกจนชายชุดนางชุ่มในเวลาไม่กี่พริบตา ทางด้านซ่งหยวนหมิงก็รู้สึกว่าจะแพ้ไม่ได้ เลยกลั้นใจบีบน้ำตาจนหน้าแดง เห็นลูกทุ่มเทช่วยเขาขนาดนี้ ซ่งอี้หนานก็คุกเข่าลง ประคองมือนางไว้ไม่ปล่อย ใบหน้าคมคายจากมุมมองที่สูงกว่า ทำให้เขาดูคล้ายสุนัขตัวโต "ข้า เอ่อ" จางหยู่เสวียนพูดไม่ออก