ฟฟ

กกำลังเท้าแ

่กำลังเดินอยู่ริมถนนต้องหยุดฟัง ทำเอาต่อมเผือกของผมกระดิกเห

รีบวิ่งเข้าไปอย่างไม่คิดเกรงกลัว แม้จะมีตัวคนเดียวก็ตาม เรื่องแบบนี้ผมค

แดงช้ำตรงปาก...ผมนึกสงสัยว่าคนอย่างนายหน้าขาวนี่ไปแกว่งเท้าหาเสี้ยนมาจากไหน ทำไมถึงได้มาตกอยู่ในสภาพแบบนี้ก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ตอ

งในสามคนพูดขึ้น นี่ผมต้องกลัวพ

วยความทุลักทุเล ผมได้แต่มองไม่ได้พูดอะไร ตอนนี้ต้องระวังตัวไง

และยกยิ้มให้กำลังใจ สายตาที่ผมสื่อไปมันแอบแฝงด้วยความห่วงใย แต่

่าห์ตอบผม ไม่ดูสภาพตัวเองเ

ัง ซึ่งผมยังคิดไม่ออกเลยว่าจะสู้อีท่าไหนถึงจะไม่ให้ตัวเอง

ที่อยู่ทางซ้ายมือของผมพูดขึ้น

่เจริญหูเจริญตา" ผมว่าขึ้นอย่างท้าทาย พร้อมกับประสานมือดัดนิ้วไปมาจนเสียงดัง

าเท้าทั้งหกข้าง เจ็บแต่ยังสู้ไหว ตอนนี้ผมมายืนบังนายเภสัชฯ นั้นไว้ ก่อนจะฟาดไม้หน้าสามเรียงหน้ากระดานเข้าเบ้าหน้าพวกมัน จากนั้นผมก็จับมือนายเภสัชฯ วิ่งหนีออกมา วิ่งชนิดที่ว่าใส่เกียร

ลับสายตาแล้วถามขึ้น สภาพหน้าหล่อใสตอนนี้เ

อ

้อมองเห็นพวกมันวิ่งผ่านหน้าไป ตอ

ว่าแต่มาเ

ซอยเข้า

อ

พวกมันทำไมต้อง

และวันนี้อีกถึงขั้นลงไม้ลงมือ มันมีเรื่องอะไรกันแน่ เพราะคนอย่างนายนี่ไ

...." เ

วันที่ไล่นายที่ผับวันนั

อบผมมาแค่นี้ ผมจะรู้

ก็ยังไม่เคยพูดกับใครด้วยน้ำเสียงแบ

กของผม" เขาเริ่มเล่าและผมก็ตั้งใจฟัง แต่จะรู้สึกแอบ

ย่งแฟนนา

ที่เราสองคนรักกัน ผมเข้าใจเธอ แต่บางครั้งผมก็ทำใจไม่ได้ที่จะเสียเธอไปเลยแอบนัดเจอกับเธอบ้าง" นี่มันละครชีวิตหรือไง ทำไมก่อนหน้

งไหนวะเนี่ย" ผมหันห

กและน้ำเน่าใช่ไหมล่ะ แต่นี

ค่ไม่คิดว่าชีวิตคนมันจะเจอ

โง่ ดูหมดส

รเลี่ยน ๆ แบบนี้ได้นะ ทั้งที่เกิดมาไม่เคยพูดปลอบลักษณะนี้

ี่ยนเลย" อย่าว่าแต่คนฟังจะอวกเลย

มย้อนถามทีเล่นทีจริง ก็ไม่อยากให้เขาเครี

ไม่เป็นมิตรเท่าไหร่ สายซีรี่ส์นี่คงไม่น่าใช่หรอก ผมขอโทษละกัน" มันก็พู

ล้วกัน เห็นว่าโดนตีนมาหรอกนะถึงได้ยอ

ยวผมขอเลี้ยงข้าวเป็นกา

ะ

ใบหู แต่ต้องเก็บอาการไว้ ผมค่อย ๆ ประคองนายนี่ให้ลุกยืน นั่งแอบอยู่ใกล้ถังขยะเน่า ๆ ก

ะผมก็ต้องดีใจอีกรอบเพราะเขาถามชื่อผมด้วย นี่เรียกว่

ิ้มและตอบเขาไ

็นไรชื่ออะไรก็ช่างไม่สำคัญ มันอยู่ที่

นี้โคตรคุ