ณัชชาพัชร์/ช่อพิกุล

1 พ่ายปรารถนาเจ้ารัตติกาล 2 กระหายรักใต้เงาจันทร์ 3 พิศวาสหวามข้ามกาลเวลา(ภาคจบ) ร่างสูงเคลื่อนเข้ามาใกล้ชิดรวดเร็ว จับบ่าบอบบางสองข้างเอาไว้แน่น จ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวยที่ทั้งกล้าหาญและหวาดหวั่น “คุณเลือกทางของคุณเองนะ ณิชา เกิดอะไรขึ้นอย่ามาโทษผม” “ฉะ...ฉันไม่กลัว” “คุณกำลังกลัวมากที่สุดต่างหากล่ะณิชา” ร่างเล็กถูกกระชากเข้ามาบดจูบด้วยความกระหาย ‘ณิชา ยอดรักของข้า’ เขาไม่พูดคำว่ารักออกมาให้เธอได้ยิน แต่ส่งผ่านความรู้สึกนั้นด้วยเซ็กส์ที่ทรงพลัง... เขาทะยานไปข้างหน้ารุนแรง ตอกย้ำกายใหญ่เข้าหาราวกับจะแทงทะลุให้ถึงจิตวิญญาณ ราตรีนี้ความต้องการทางกายของแวมไพร์หนุ่มจะทวีความรุนแรงขึ้นอีกหลายเท่า เขาหลอกล่อเธอด้วยไฟพิศวาสร้อนแรง เพื่อจะดับไฟแค้นในหัวใจ ส่วนเธอทั้งรักทั้งหลงเขา ไม่อาจห้ามใจสักครั้งเมื่อได้ชิดใกล้ แต่เมื่อรู้ความจริงว่าเขาคือใคร ดวงตะวันจะเลือนหายไปจากเธอและเขาหรือเปล่า วันเวลาหมุนเวียน ทุกสิ่งรอบกายเปลี่ยนผัน มีเพียงดวงจิตที่ผูกพัน ร้อยปีผันผ่านยังเฝ้าคอย ‘เชอร์ลีน ยอดรักของข้า “ไม่ใช่ ฉันไม่ใช่เชอร์ลีน ฉันชื่อกิรณา และฉันไม่เคยไปทำความเดือดร้อนให้ใคร ไม่เคยรู้จักคุณ แล้วคุณจับฉันมาทำไม”

‘ทั้งๆ ที่รักแต่ไม่อาจครอบครอง ของของเขา เธอจะแย่งมาได้อย่างไร’ “เลิกคิดเถอะ คุณไม่เหมาะสมกับผมสักนิด และสเปคผู้หญิงของผมก็คงไม่ใช่เด็กสาวกะโปโลอย่างคุณ กลับไปเรียนหนังสือให้จบแล้วมีคนอื่นไปซะ ไม่ต้องมายั่วผมอีก เข้าใจที่ผมพูดมั้ย” เธอเข้าใจ... จึงเดินวกกลับมาจูบเขาอย่างยั่วยวนอีกครั้งพร้อมกับรอยยิ้มหวาน “ถ้าเรียนจบแล้ว แพรจะกลับมา อย่าเพิ่งแต่งงานนะคะ...” ทว่าเมื่อเรียนจบกลับมาหาเขาอีกครั้ง ได้ใกล้ชิดชายหนุ่มอีกหน ครานี้เธอ ‘ยั่ว’ เขาหนักขึ้น แต่... เธอก็ต้องมาพบกับความร้ายกาจของผู้หญิงของเขา ที่ต้องการจะ ‘เอาเธอให้ถึงตาย!’ ลูกแพรจึงต้อง ‘ร้าย’ กลับบ้าง ‘ร้ายเพราะรัก มันต้องร้ายให้ลึกที่สุด!’

“ผมจะยอมแต่งงานกับคุณก็ได้ แต่ผมมีข้อแลกเปลี่ยนสามข้อ คุณจะยอมรับได้ไหมแต่คุณต้องผ่านการทดสอบของผมในคืนนี้ให้ได้ก่อนนะ แล้วเราค่อยมาตกลงกัน” ความเป็นชายของเขาก็กำลังร้อนเป็นไฟ เธอมองเขาด้วยสายตาวิงวอน เธอกำลังกลัว กลัวมากที่สุด! “อย่ากลัวผมเลยนะ คุณรู้มั้ยว่าคุณน่ารักไปทั้งตัว คุณสวยจนผมอดใจไม่ไหว แล้วก็หอมหวานจนผมแทบจะคลั่งตายอยู่แล้ว” กฤตภพเก่งกาจเกินกว่าที่เธอจะต้านทานไหว เขาใช้ประสบการณ์อันช่ำชองพาให้เธอเคลิบเคลิ้ม และคล้อยตามเขาไปทุกหนทุกแห่ง ไม่ว่าเขาจะดึงขึ้นสวรรค์หรือดิ่งลงนรก เธอก็โบยบินตามเขาไปทุกที่ ตามที่เขาปรารถนา อาภรณ์ชิ้นสุดท้ายหลุดออกจากเรียวขาเมื่อไหร่ไม่ทันได้รู้สึกตัว แต่รู้สึกตัวอีกทีก็เมื่อเห็นร่างกายกำยำของเขายืนตรงปลายเตียง

ฟรานซิส ฟาร์นองเดซ เจ้าพ่อธุรกิจไวน์รายใหญ่ที่สุดแห่งอัลซาส ประเทศฝรั่งเศส เขาไม่ต่างกับอสูรร้ายที่ร้ายกาจ ป่าเถื่อน เพียงเพื่อจะกำจัด ‘ผู้หญิงที่หวังรวยทางลัด’ อัญญาลิน ทายาทสาวเพียงคนเดียวของเจ้าของบริษัทไวน์เนอรี่ชั้นแนวหน้าของไทย เธอตั้งใจไปเที่ยวฝรั่งเศส เพียงเพื่อจะหาความรู้เรื่องการผลิตไวน์มาบริหารงานช่วยผู้เป็นพ่อเท่านั้น แต่ไม่คิดเลยว่าจะมาเจอ ‘น้องชายของเขา’ “คุณกำลังเข้าใจผิด” “เปล่า ผมกำลังเข้าใจถูกต่างหาก และผมก็รู้ว่าจริงๆ แล้วคุณเองก็คงแอบมีใจให้ผมไม่น้อย ไม่อย่างนั้นคุณจะยั่วผมท้าทายผม ด้วยการขัดคำสั่งผมเหรอ เพราะคุณก็รู้ดีอยู่แล้วนี่ ว่าเวลาที่คุณขัดคำสั่งผมแล้ว ผมจะลงโทษคุณอย่างไรบ้าง ต้องการแบบนี้ใช่มั้ย ได้...ผมจะจัดให้” ศีรษะดกดำโน้มต่ำลงมาทันที อัญญาลินคิดเสมอว่าฟรานซิสรังเกียจเธอ หญิงสาวอยากจะรู้จังว่า ในสมองของเขาเคยคิดถึงเธอในแง่ดีบ้างหรือเปล่า หรือคิดแต่จะหาเรื่องทำให้เธอเป็นคนผิดที่คิดขัดคำสั่งเขาแล้วหาทางลงโทษเธอตามอำเภอใจ ‘ผู้ชายไม่มีหัวใจ’ อัญญาลินคิดได้แค่นี้ แล้วสติสัมปชัญญะของเธอก็ดับวูบลงทันที “ก็ได้! ในเมื่อคุณไม่เคยเห็นผมเป็นคนดีในสายตา ผมก็จะขอเป็นคนเลวอย่างที่คุณประณามก็แล้วกัน” ฟรานซิสสะกดเสียงต่ำลอดไรฟัน มองหน้าคนดื้อรั้นไม่ยอมฟังเหตุผลด้วยประกายตาแข็งกร้าววาววับ ด้วยอารมรณ์คุกรุ่นผสมผสานกับอารมณ์ปรารถนาของร่างกายที่อัดแน่นมานานแล้ว เขาผลักร่างบอบบางที่มีเพียงผ้าแพรปกปิดร่างกายให้นอนราบลงไปกับที่นอน ก่อนที่จะคร่อมทับร่างของเธอเอาไว้ สวมบทอสูรร้ายบ้ากามทันทีโดยไม่ฟังเสียงร้องอ้อนวอนใดๆ จากหญิงสาวอีกต่อไป

ด้วยอำนาจแห่งมนตรา หรือเพราะพรหมลิขิต ชักนำเธอเข้าสู่อ้อมกอดแห่งรัตติกาล ที่ทั้ง ‘เร่าร้อน’ และ ‘เหน็บหนาว’ ในคราวเดียวกัน ครั้งแรกที่สบตากับเขา ‘รุ้งราตรี’ ไม่รู้ตัวเลยว่าเธอกำลังเผชิญอยู่กับอะไร ทันทีที่ได้ใกล้ชิด โลกทั้งใบก็ดูเหมือนจะหยุดหมุน และแค่เพียงปลายนิ้วสัมผัส เธอก็รับรู้ได้ถึงความน่ากลัวบางอย่าง แต่ทำไมถึงได้หวั่นไหวนัก แค่เพียงจุมพิตแรก หัวใจที่เหมือนถูกแช่แข็งมานานของ ‘แดเนียล’ ก็เริ่มสั่นคลอน แค่จูบเดียวก็เหมาเอาว่า เธอเป็น ‘เนื้อคู่’ ของเขา แล้วใครจะเชื่อ เธอไม่อยากเข้าใกล้เขานัก แต่ความจำเป็นบางอย่าง เธอจึงพาตัวองเข้าสู่ ‘คฤหาสน์ที่น่าสะพรึงกลัว’ เป็นหนที่สอง

“คุณพลประภัทร คุณมันเป็นเจ้าหนี้ที่เผด็จการมากที่สุด ทำไมจะต้องให้ฉันไปถ่ายโฆษณากับหมอนั่นด้วย” ...นายอลัน...นายเป็นญาติฝ่ายไหนของคุณพลประภัทร... แล้วเธอจะรู้หรือเปล่า...ว่าความจริงแล้วสองคนนี้เป็นคนๆ เดียวกัน “คงถึงเวลาที่ฉันจะเริ่มคิดดอกเบี้ยเธอแล้วนะสาวน้อย” “ฉันเกลียดคุณ เกลียดที่สุด คุณมันไม่เป็นสุภาพบุรุษ ออกไปจากตัวฉันเดี๋ยวนี้นะ!” อลันรู้สึกเจ็บแสบขึ้นมาทันที และรู้สึกโมโหคนใต้ร่างมากขึ้น จึงใช้กำลังข่มเหงรุกรานหญิงสาวอีกครั้ง เขาบดขยี้เรียวปากอิ่มสีกุลาบอย่างไม่ปรานี... แล้วเมื่อความจริงปรากฏ สมองของดุจดาวก็พร่าเลือนไปหมด แต่ไฟปรารถนาที่กำลังลุกโชนท่วมร่างแกร่งกำยำของเขา มันกำลังพร้อมที่จะแผดเผาร่างของเธอให้หลอมละลาย อะไรก็หยุดเขาไม่ได้! “คุณพลประภัทร อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันกลัว” “ผมกำลังจะมอบความสุขให้กับคุณ จะกลัวทำไม” แต่คุณกำลังจะข่มขืนฉันอยู่นะ” คนไม่มีทางสู้เริ่มขึ้นเสียง “ผมไม่ได้ข่มขืนคุณสักหน่อย เขาเรียกว่าเรียกร้องสิทธิ์ต่างหาก อย่าลืมสิว่าคุณเป็นลูกหนี้ผม และคุณทำผิดสัญญา คุณก็ต้องชดใช้”

ทุกสัมผัสของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความเรียกร้องต้องการ ทั้งอ่อนหวานนุ่มนวลแต่บางครั้งก็หนักหน่วงดุดัน ร่างนุ่มสะท้านแล้วสะท้านอีก ชายหนุ่มมอมเมาเธอจนแทบไม่เป็นตัวของตัวเอง ทั้งวาบหวามทั้งตื่นตระหนก เพราะจุมพิตครั้งนี้แตกต่างจากครั้งที่แล้วมากเหลือเกิน เสียงครางกระหึ่มในลำคอทำให้สาวน้อยหวาดหวั่นมากที่สุดเพราะมันเหมือนเสียงคำรามของเจ้าป่าที่กำลงจะขย้ำเหยื่อไม่มีผิด แต่แม้จะรู้สึกหวาดหวั่นมากเพียงใด ร่างกายของเธอก็ตอบสนองเขาแล้ว ทั้งที่รู้ว่ามันไม่ควร ทั้งที่รู้ว่ามันอาจจะเกิดปัญหาตามมา โอ...พระเจ้า ทำไมเธอถึงได้รู้สึกต้องการเขามากมายแบบนี้ ร่างกายทุกอณูของเธอกำลังสั่นระริกไปด้วยความเสียวซ่านรัญจวนใจ นาทีนี้ความเหน็บหนาวเปล่าเปลี่ยวของหญิงสาว กำลังถูกความเร่าร้อนลามเลียไปทั่วร่างและแทรกผ่านซึมลึกเข้าสู่หัวใจ ทว่าเมื่อลมหนาวกำลังจะผ่านพ้น ความเหน็บหนาวอ้างว้าง กลับเดินทางมาเยือนหัวใจของเขา พู่กันทองถูกนำมาเก็บไว้ที่เดิม เมื่อเจ้าของภาพวาดภาพเสร็จเรียบร้อยแล้ว ห้วงเวลาเหมันต์ใกล้จะผ่านพ้นไปแล้ว แต่ความรักที่เขามีต่อเธอยังคงอยู่ที่เดิม เขาจะรอ...จนกว่า...

ไอรอน คิดว่าดอกไม้ริมทางอย่าง อัญชัน ก็คงต้องการรวยทางรัดด้วยการยัดเยียดตัวเองให้กับผู้ชายรวยๆ อย่างเขาเพื่อแลกกับเงินทองและความสะดวกสบาย ‘หล่อนมาได้จังหวะพอดีเลย!’ ทว่าชายหนุ่มกลับคิดไม่ถึงว่าอัญชันจะกลายมาเป็นเชื้อไฟชั้นดีที่ทำให้เพลิงปรารถนาในกายของเขาลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง และร้อนแรงยิ่งกว่าเดิมหลายเท่านัก “ว้าย!” ร่างแกร่งกำยำเปลือยเปล่าทั้งร่างที่มีน้ำใสๆ เกาะพราวเต็มตัวตรงหน้า มันช่างเซ็กซีสวยงามบาดอารมณ์สาวมากเหลือเกิน แต่สำนึกที่รู้ว่าร่างแกร่งกำยำที่กอดประคองเธออยู่นี้ไม่ได้สวมใส่อะไรแม้แต่ชิ้นเดียว ก็ทำให้สาวน้อยด้อยประสบการณ์รักแทบลมจับ ไอรอนก็ตกใจแทบช็อกเหมือนกันที่ได้ยินอัญชันร้องเสียงหลงอยู่ใกล้ๆ ดีที่เขาไวมากพอที่จะกระโจนออกมานอกอ่างแล้วรับร่างนุ่มของเธอเอาไว้ได้ทัน ไม่อย่างนั้นแม่สาวน้อยจอมซุ่มซ่ามนี่ได้หัวร้างข้างแตกแน่ๆ “ไม่เป็นอะไรใช่ไหม” “มะ...ไม่เป็นอะไรค่ะ” ร่างเล็กเริ่มขยับตัวแต่เหมือนจะไร้เรี่ยวแรง ลมหายใจขาดห้วง รีบตอบออกไปทั้งที่ใจยังเต้นระทึกไม่หาย ร่างกายเปลือยเปล่าสุดเพอร์เฟกแนบชิดขนาดนี้ ถ้าไม่รู้สึกรู้สาอะไรก็ไม่ปกติแล้ว สาวน้อยตัวแข็งทื่ออยู่ในอ้อมกอดแข็งแรงอยู่นาน เมื่อสบตาเข้ากับดวงตาสีบรั่นดีคมกล้าเป็นประกายระยับ ก่อนจะกวาดมองเครื่องหน้าคมคร้ามที่อยู่ใกล้แค่แมลงวันหนึ่งตัวบินผ่าน ด้วยใบหน้าที่แดงซ่านไปจนถึงใบหูโดยไม่รู้ตัว กว่าจะได้สติร่างสูงก็กอดประคองร่างนุ่มลุกขึ้นยืนเรียบร้อยแล้ว “ขอบคุณ...มาก...นะคะ” หญิงสาวเอ่ยตะกุกตะกัก เขินจนแก้มนวลสองข้างร้อนจัดราวกับถูกไฟลวก พยายามไม่มองต่ำเลยแผงอกแกร่งลงไป ไม่อย่างนั้นเธอต้องลมจับหรือไม่ก็หัวใจวายตายแน่ๆ “เปลี่ยนคำขอบคุณ เป็นอย่างอื่นได้ไหม” แก้มนวลสองข้างที่แดงจัดราวกับมะเขือเทศสุกเพราะความขวยเขินและประหม่ารุนแรงของเจ้าตัว ทำให้ไอรอนนึกอย่างแกล้งลูกเจี๊ยบของเขาขึ้นมาอีกครั้ง ดวงตาคมกริบดุจตาของพญาเหยี่ยวจึงจ้องลึกลงมาไม่กะพริบ มันตรึงทุกความรู้สึกของหญิงสาวราวกับถูกสะกดจิตให้เธอเป็นใบ้ไปชั่วขณะ ‘จะเปลี่ยนคำขอบคุณเป็นอะไรหรือ’ ทำไมวินาทีนี้สมองถึงคิดอะไรไม่ออก ดวงตาสีน้ำตาลเข้มไหวระริกไปมา มองริมฝีปากบางเฉียบสวยเกินชายที่เคลื่อนเข้ามาใกล้ด้วยจังหวะหัวใจที่เต้นระรัว แรงขึ้น แรงขึ้น จนแทบลืมหายใจ “ยะ...” ร่างนุ่มถูกวางลงบนที่นอนหนานุ่มอย่างเบามือ ก่อนที่ร่างหนาจะตามขึ้นมาคร่อมทับกักขังคนตัวเล็กเอาไว้ด้วยลำตัวที่เต็มไปด้วยเสน่หาของเขา ร่างกายใหญ่โตเหนือร่างช่างอบอุ่นนัก เธอปรารถนาที่จะถูกกักขังไว้ในอ้อมกอดนี้ตลอดกาลหากเป็นไปได้ อยากให้เขามีเธอแค่เพียงคนเดียว อยากให้ดวงตาทั้งสองข้างของเขามีไว้เพื่อมองเธอคนเดียว เธอควรจะทำอย่างไรดี ต้องทำดีมากแค่ไหนถึงจะได้หัวใจของผู้ชายคนนี้มาครอบครองตลอดไป

**เพลิงปรารถนา ติดแล้ว ยากจะดับ ใจไม่รับ กายยังสั่น สะท้านไหว อสูรร้าย ร่ายมนต์รัก สะกดใจ กายละลาย ใจประท้วง ใต้บ่วงมาร*** ฟินิกซ์ ฮิสตัน บรู๊ค หนุ่มลูกครึ่งไทย-อังกฤษ บุรุษผู้ซึ่งมีนัยน์ตาสีน้ำทะเลลึกชวนฝัน เขาเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่เห็นผู้หญิงเป็นเพียงดอกไม้ที่หอมหวาน ที่เขาปรารถนาจะลิ้มรสเกสรของมันแล้วก็ทิ้ง ม่านไหม คือหญิงไทยคนแรกที่เขาจะใช้เสน่ห์ทั้งหมดที่เขามี หลอกล่อให้เธอมาติดกับ เพื่อหวังที่จะ ‘ฟันเธอซะ แล้วก็ทิ้ง’ “ผมสัญญาว่าผมจะสัมผัสคุณเพียงแค่ร่างกายภายนอกแค่ยี่สิบนาทีเท่านั้น จะไม่ล่วงล้ำเข้าไปในกายคุณ จนกว่าคุณจะอ้อนวอนขอ เมื่อครบยี่สิบนาทีแล้วถ้าคุณไม่ชอบผมจะหยุด ตกลงมั้ย?” “ฉันยอมก็ได้ แต่คุณสัญญาแล้วนะยี่สิบนาทีถ้าฉันไม่ชอบ คุณต้องหยุด” ม่านไหมแหงนมองดูนาฬิกาบนฝาผนัง ก่อนที่จะหันมามองใบหน้าคนเจ้าเล่ห์ที่ยิ้มร้ายไม่ยอมหุบ แต่หญิงสาวไม่รู้หรอกว่า เพลิงปรารถนา ถ้าหากว่ามันจุดติดขึ้นมาเมื่อไหร่ มันก็ยากที่ดับได้

จอมหยิ่งแสนพยศแต่แอบยั่ว เจอกับจอมเจ้าเล่ห์เผด็จการแต่แอบหื่นจะเกิดอะไรขึ้น เธอไม่รู้หรอกว่าเขาเป็นถึงเจ้าชาย เหมือนกับที่ชีคหนุ่มไม่รู้ว่าเธอเป็นสาวพรหมจรรย์ แล้วผู้หญิงที่ไม่คิดจะมอบหัวใจให้ชายใด อยู่ๆ ต้องมาเสียตัวให้กับผู้ชายที่เธอไม่ชอบหน้าตั้งแต่แรกเห็นเพราะเหตุการณ์ไม่คาดฝัน แล้วดีไซเนอร์สาวจะทำเช่นไร ชีคเรฮานย์ เอิร์ธราอิด อันโอมาน น้อยคนนักที่จะรู้ว่า เขาคือ ‘องค์รัชทายาทองค์โตแห่งประเทศแซนเธียร่า’ เจ้าของ จิวเวลรี่ เอิร์ธ อันมาน และโรงแรมชื่อดังหลายแห่งของรัฐดูไบ ทรงต้องการสิ่งใดเพียงแค่กระดิกนิ้วก็สมดั่งใจปรารถนา แต่ทว่ากับ ‘เธอ...พิชญาดารา เนื้อหวานๆ ของกวางสาวแสนพยศช่างแอ้มยากเสียจริง’ พิชญาดารา หรือ พิซซ่า สาวน้อยร้ายเดียงสาที่ไม่เคยคิดจะมอบหัวใจให้ชายใด เธอมีพรสวรรค์ในด้านงานออกแบบอัญมณีและงานแกะสลัก ต้องการจะพิสูจน์ว่า ‘ผู้ชายร้อยทั้งร้อยมันก็เลวเหมือนกันหมด’ ไม่เว้นแม้แต่ เขา...เรฮานย์ ผู้ชายคนที่ร้อย ‘คิดจะใช้เล่ห์เหลี่ยมให้เธอตกหลุมรักอย่างนั้นหรือ มันไม่ง่ายหรอก’ อีกคู่หนึ่งที่สนุกไม่แพ้กัน เจ้าชายรามิล บันดูร่า อันวาดิล แห่งเมืองกันดูร่า ทรงคิดเสมอว่าเขาคือ ‘พระโอรสที่ถูกลืม’ พระองค์ทรงแพ้พระเชษฐาทุกเรื่อง แต่มีเรื่องหนึ่งที่ทรงอยากเอาชนะมากที่สุดคือเรื่องของ ‘หัวใจ’ พระองค์จะแย่งผู้หญิงทุกคนที่ ‘เจ้าชายชาเลส’ หลงรัก และหนึ่งในนั้นก็คือ เจ้าหญิงเรฮายะห์ น้องสาวของชีคเรฮานย์ แต่ทว่าเจ้าหญิงน้อยผู้แสนดี ‘หากคนที่เธอรักตั้งใจมาหลอกใช้เธอเป็นเครื่องมือในการเอาชนะพี่ชายของตนเอง ถ้าอย่างนั้นก็อย่าหวังว่าจะทรงให้อภัย’ “คุณรู้ไหมพิซซ่า ร่างกายของคุณกำลังต้องการผมอย่างที่สุด” ปลายนิ้วร้ายหยอกเย้าไปบนยอดปทุมถันแสนสวย พลางดวงตาสีทรายก็เฝ้ามองอาการสั่นระริกของดอกไม้งามนามว่า ‘พิชญาดารา’ อย่างเสน่หา ยิ่งกายนุ่มสั่นสะท้านหวั่นไหว ยิ่งทำให้ชีคหนุ่มฮึกเหิม “อย่านะเรฮานย์” เสียงร้องประท้วงเมื่อตะขอบราเซียร์หลุดออก พร้อมกับผ้าคลุมสีหวานหลุดลุ่ยไปกองกับพื้น ชายหนุ่มโยนบราเซียร์ที่ติดมือทิ้งออกไปอย่างไม่ใยดี ก่อนจะช้อนร่างนุ่มที่มีเพียงชุดนอนบางเบาสายเดี่ยวยั่วยวน ขึ้นสู่อ้อมแขนลอยละลิ่วไปวางลงบนที่นอนหนานุ่มอย่างเบามือ ตามด้วยร่างหนาที่ตามขึ้นมาทาบทับอย่างไม่ยอมให้ขาดช่วง...

“ไม่คิดเลยนะว่าจะเจอเธอที่นี่ อาน่า” สายตาที่ชายหนุ่มมองหญิงสาวไม่ต่างอะไรกับกับการมองผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่มีค่าอะไรเลย สายตาที่เย็นชายิ่งกว่าน้ำแข็งบวกกับรอยยิ้มเย็นที่เหมือนจะเยาะด้วยความดูถูกเหยียดหยามมันทำให้คนที่ถูกมองชาวาบเข้าไปถึงหัวใจ “ไม่คิดเหมือนกันค่ะ มันช่างบังเอิญจริงๆ นะคะ อย่างกับโชคชะตาพาเราสองคนให้มาเจอกันอย่างนั้นแหละ คุณว่าไหมคะ” มลธิยาเองก็มองเขาอย่างท้าทาย เธอเจ็บจนชาไปทั้งหัวใจแล้วล่ะ และเธอก็ไม่มีอะไรจะต้องแคร์อีกแล้วนี่ว่าเขาจะคิดยังไงกับเธอ ไหนๆ เขาก็เข้าใจเธอผิดไปแล้ว หากชายหนุ่มจะเข้าเธอผิดอีกเป็นครั้งที่ร้อยก็ไม่เห็นเป็นไร “แม่นี่เป็นใครคะพี่กาย รู้จักกันด้วยเหรอ” อาริสสาชักสีหน้าไม่พอใจ ที่เห็นมลธิยาในคราบของอาน่าซึ่งเธอไม่เคยรู้จัก มาทำเป็นเล่นหูเล่นตาใส่คนรักของเธอ “คุณก็บอกแฟนของคุณไปสิคะ ว่าเราเป็นอะไรกันมาก่อนมีความสัมพันธ์กันลึกซึ้งกันมากแค่ไหน” มลธิยาตั้งใจจะยั่วให้อาริสสาเจ็บแสบเล่นๆ บ้าง เพราะที่ผ่านมาเธอเป็นฝ่ายถูกอาริสสาพูดจากระแนะกระแหนแดกดันเธอมาโดยตลอด “ก็แค่ผู้หญิงที่ซื้อได้ด้วยเงิน ไม่ได้มีความสำคัญอะไร” อาณาฆินทร์จงใจพูดจาเหน็บแนมให้หญิงสาวรู้สึกเจ็บปวดบ้าง เหมือนอย่างที่เขากำลังรู้สึกอยู่ทุกวี่ทุกวันตั้งแต่ที่เขาเห็นภาพบาดตาคืนนั้น “นี่พี่กายยอมรับเหรอคะว่าเคยไปนอนกับมันมา อริสไม่ยอมนะคะ อริสไม่ยอมได้ยินไหม” ร่างบางของอาริสสาเต้นเป็นเจ้าเข้าด้วยความหึงหวง ทำให้มลธิยามองหญิงสาวตรงหน้าอย่างสังเวช แต่จะว่าไปแล้วตัวเธอเองต่างหากที่รู้สึกแย่ยิ่งกว่าใครเป็นไหนๆ จะมีใครรู้บ้างว่าตอนนี้เธอเจ็บยิ่งกว่าเจ็บเสียอีก แล้วเธอจะทำอะไรได้ล่ะนอกจากจะเล่นไปตามเกมต่อไปจนจบเกม “คุณเข้าใจถูกแล้วล่ะค่ะคุณผู้หญิง ผู้ชายที่มากับคุณเคยนอนกับฉันจริงๆ เขาซื้อฉันในราคาที่แสนแพง ไม่เชื่อก็ลองถามเขาดูสิคะว่าเขาซื้อตัวฉันไปในราคาเท่าไหร่และซื้อไปแล้วกี่ครั้ง”

บลิซเซิร์ด หนุ่มนัยน์ตาสีอำพันเข้ม เขาเย็นชาราวกับน้ำแข็ง แต่เธอกลับทำให้เขาลุกเป็นไฟ กับ เอมฤทัย ผู้หญิงที่น่าปรารถนาทุกครั้งที่เข้าใกล้ แต่ขอบอกว่าเขาเกลียดเธอเข้าไส้ และรังเกียจเธอสุดๆ จนต้องหยุดเตือนใจตนเองทุกนาทีที่ได้ใกล้ชิด ‘ว่าเขารังเกียจเธอ!’ “ฮึ! คิดจะเสนอตัวให้ผมหรือ ถ้ายั่วไม่เก่งจริงก็อย่ามาขายให้ผมเลย ผมไม่ซื้อหรอก” “ไม่เป็นไร คืนนี้ฉันบริการคุณฟรีๆ ก็ได้ ผู้ชายหล่อๆ เถื่อนๆ อย่างคุณหาง่ายเสียที่ไหน” จบคำเธอก็จัดการยั่วเขา จนสุดความสามารถ! ทว่าพอเขาเริ่มทนยั่วยุไม่ไหว แล้วหันกลับมาเป็นฝ่ายรุกบ้าง “คุณบลิซเซิร์ด ปล่อยฉันนะ!” “หึๆ ทีแบบนี้บอกให้ปล่อย เมื่อกี้ยังอวดเก่งอยู่เลย” “ฉันเป็นแค่นางโลมชั้นต่ำ เป็นแค่โสเภณีสกปรก คุณยังคิดจะมาเกลือกกลั้วกับฉันอีกเหรอ” “ก็คุณมายั่วผมจนอยากทำไมล่ะ ผมไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะ และตอนนี้ผมก็อยากจะลองของต่ำๆ ดูบ้าง ว่ามันจะให้ความรู้สึกต่างกันอย่างไรกับของสูงๆ ผู้หญิงที่ผ่านมือชายมามากมายอย่างคุณ คงไม่ต้องทะนุถนอมมากมายหรอกมั้ง ถ้าชอบแรงๆ ก็บอกกันได้นะ ผมจะจัดให้” สิ้นประโยคหวาดเสียวจนเสียววาบเข้าไปในช่องท้อง ใบหน้าคมคร้ามก็ก้มต่ำลงมาอย่างรวดเร็ว ด้วยประกายตาวาววับร้ายกาจ ดวงตาคู่สวยเบิกกว้าง หัวใจเต้นรัวแรงยิ่งกว่ากลองศึกด้วยความหวาดหวั่น เมื่อใบหน้าหล่อเหลาดุดันก้มต่ำลงมา จนริมฝีปากหยักลึกแทบจะชิดเรียวปากสีกุหลาบของเธออยู่รอมร่อ

ในอ้อมกอดแห่งขุนเขา เธอถูกกักขังอยู่นอ้อมกอดของอสูรร้าย กายสาวสั่นสะท้านดั่งดอกไม้ต้องสายฝนจนกลีบช้ำ เขาขยี้ขยำด้วยไฟแค้น อัดแน่นไปด้วยไฟเสน่หาลึกเร้น “คืนนี้ทำให้ผมพอใจสิ แล้วคุณกับพี่สาวของคุณจะได้เป็นอิสระ” ทัพเทวินทร์ยื่นข้อเสนอให้เชลยสาวในคืนวันหนึ่ง ยังไงคืนนี้เธอคงต้องเสี่ยงดูสักครั้ง แค่สบตาเขาหญิงสาวก็รู้ว่า เขาต้องการเธอมากแค่ไหน สาตาที่เขามองเธอราวกับจะกลืนกิน แล้วเธอล่ะ ต้องการเขาหรือเปล่า หรือแค่ต้องการให้เขาพึงพอใจในคืนนี้เพื่อแลกกับอิสรภาพก็เท่านั้น

อารียา ถูกโชคชะตาชักนำไปสู่บทพิศวาสที่แสนเร่าร้อนบนความเข้าใจผิด ก่อเกิดเป็น ‘รักต้องห้าม’ ที่ไม่อาจต้านทานได้ แล้ว ชีควาคิล จะทำเช่นไร ที่จะทำให้ยอดหญิงที่เป็นดั่งดวงหฤทัย กลายเป็น ‘รักเดียว ตลอดกาล’ มันคงไม่ยากนัก หาก ‘เขา’ ซึ่งเป็นถึงองค์รัชทายาทจะทรงต้องการ ‘นางสนมในฮาเร็ม’ เพิ่มอีกสักคน ถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ ‘เธอ’ ครูสอนภาษาที่เป็นดังกุหลาบงามที่ซ่อนหนามแหลมเอาไว้ภายใน แม้จะทรงมีอำนาจเหนือใคร ก็อย่าหมายมารังแกเธอได้ง่ายๆ แต่ทว่าเขากำลังถือ ‘ไพ่’ เหนือเธอ จึงทรงบังคับขืนใจด้วยไฟแค้น พันธนาการเธอเอาไว้ด้วยเพลิงพิศวาสที่แสนหวาน แล้วครูสาวไร้เดียงสาอย่างอารียา จะสามารถต้านทานบทสวาทขั้นเทพของชีคหนุ่มผู้กระหายในรสรักได้อย่างไร “อ๊ะ...ท่านชีค” เสียงหวานๆ ครางแผ่วออกมาอย่างลืมอายเมื่อท่านชีคผู้แสนจัดเจนในสนามรัก งัดกลยุทธพิชิตกายสาวออกมาใช้กับหญิงสาวอย่างไม่หมกเม็ด เจ้าของเรือนร่างงดงามดุจรูปปั้นเปลือยเปล่าของนักรบเทพเจ้ากรีก ได้จุดประกายไฟพิศวาสให้ลามเลียไปทั่วร่างร้อนผ่าวที่พร้อมจะติดไฟรักได้ทุกเมื่อ แล้วเมื่อใบหน้าหล่อเหลาดุจเทพบุตรแห่งสวรรค์ ฝังจมูกลงมาบนช่อดอกรักอวบอูมกลางกายสาว คนใต้ร่างก็ไม่อาจกลั้นใจ “ท่านชีค อย่าค่ะ ไม่...โอว” ร่างบอบบางบิดเร่าๆสะท้านไหว กลีบดอกไม้ลู่ไปตามทิศทางลมที่พัดโหมจนกลายเป็นพายุสวาทลูกใหญ่ซัดกระหน่ำแทรกลึกซอกซอนเข้าไปยังกลีบดอกรักแสนสวยจนเกสรสีหวานสั่นระรัวและบวมเป่งเพราะอารมณ์เสน่หา

สัญญารักฉบับแรกว่าเร่าร้อนแล้ว สัญญารักฉบับต่อมากลับร้อนแรงยิ่งกว่า ‘เขา’ อยากจะรู้มากเหลือเกินว่า เพราะเงิน เพราะอยากเรียนรู้ประสบการณ์รัก หรือเพราะอะไรกันแน่ สาวเฉิ่มๆเชยๆอย่างเธอถึงได้ยอมเซ็นสัญญาร้อนๆฉบับนั้น ‘เธอ’ อยากจะปฏิเสธบทรักวาบหวามของเขามากเหลือเกิน แต่ก็อยากรู้อยากลองว่าบทรักต่อไปจะให้ความรู้สึกอย่างไรจึงยอมให้เขารุกหน้าต่อ แต่...เพราะแค่อยากรู้เท่านั้นหรือ “คุณมันเป็นอสูรร้ายบ้ากาม” “ผมยอมรับเฉพาะกับคุณคนเดียวนะ” เธอ ‘ยัดเยียด’ เขาอีกหลายข้อหา แต่เมื่อคนตัวโตทาบทับลงมา เธอกลับอ้ารับในสิ่งที่เขา ‘หยิบยื่น’ ให้ ด้วยกายที่สั่นสะท้านทุกครั้งไป

เขาคิดเสมอว่านรกส่ง ‘หล่อน’ มาให้เขา แต่เขาจะพาหล่อนขึ้นสวรรค์ในฐานะ ‘ทาสสวาท’ เขาไม่สนหรอกว่าหล่อนจะดิ้นมากแค่ไหน เพราะตอนนี้เขาก็เหมือนเจ้าชีวิตของหล่อน เขามีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวหล่อน จะฉุดหล่อนขึ้นสวรรค์หรือลงนรกก็ได้ทั้งนั้น เพราะมันเป็นเงื่อนไขที่เอวิตาเต็มใจยอมรับมันเอง หล่อนก็ต้องยอมเขาได้... ทุกอย่าง เอวิตาสั่นสะท้านเมื่อตกอยู่ใต้ร่างแกร่งเกือบเปลือยของเขา โซลดอนจะรู้หรือเปล่าว่าเธอหวาดกลัวเขามากแค่ไหน

เธอเป็นนางเอกขวัญใจวัยรุ่นในเกือบทุกปีที่ผ่านมา แต่ชื่อเสียงของเธอ ก็ดันย่อยยับไม่มีชิ้นดีเมื่อถูกคนสารเลวในวงการบันเทิงด้วยกันกลั่นแกล้ง ให้เธอกลายเป็นนางเอกสาวดาวยั่วในคลิปวิดีโอโป๊ ลงข่าวหน้าหนึ่งดังกระฉ่อนไปทั่วประเทศ เมื่อดาราสาวกลับมาที่บ้านเกิดอีกครั้ง พร้อมกับชีวิตล้มละลายที่ไม่กล้าสู้หน้าใคร แต่เธอกลับได้พบหน้าเขาในฐานะที่ไม่กล้าอาจเอื้อม ทว่าเจอกันครั้งแรกเขาและเธอก็ ‘ตบจูบ’ กันเสียแล้ว และยังมีเหตุให้เธอต้องตกไปอยู่ในบ่วงพิศวาสของชายหนุ่มในฐานะ ‘นางบำเรอ’ จำยอมอีกด้วย “ทำอย่างกับไม่เคยเห็น เอามือออกมองผัวให้เต็มตา และเตรียมใจไว้เลย คืนนี้พี่หมดแรงเมื่อไหร่ เธอก็จะได้นอนเมื่อนั้นแหละ” เขาดึงมือที่ปิดตาเธอออก หญิงสาวหลับตาปี๋ เพราะไม่อยากเห็นภาพอุจาดตาตรงหน้า

‘เอริค’ เทพบุตรหนุ่มนักรักแสนร้ายกาจ ที่ในชีวิตนี้ไม่เคยอยากได้อะไรแล้วไม่ได้ แล้วเขาก็มาพบกับ ‘อลิชชา’ สาวน้อยธรรมดาๆคนหนึ่งที่แสนพยศ ไม่ยอมสยบร่างกายและหัวใจให้เขาง่ายๆ แล้วเขาจะใช้เล่ห์เหลี่ยมจัดการเธอยังไง ‘ด้วยมนตร์เสน่หาแห่งแอมเบอกริส บวกกับลีลาสวาทของผู้ชายที่ผ่านสนามรักอันเจนจัดนับครั้งไม่ถ้วน มีหรือที่สาวน้อยจะต้านทานเสน่หาแห่งมนตร์กามานั้นได้’ เขาปั้นดินให้เป็นดาว สุกสกาวอยู่บนฟากฟ้า แล้วเขาก็ดึงเธอลงมาสู่อ้อมกอดอันเร่าร้อน ในกรงพิศวาสของเขา แต่เธอไม่ต้องการเป็นทาสเสน่หาของผู้ชายคนนี้ ผู้ชายที่วันๆ มีแต่ผู้หญิงดาหน้ามาให้เลือก ผู้ชายที่ร่ำรวยล้นฟ้า และอยู่ในแวดวงสังคมชั้นสูงที่เธอไม่กล้าแม้แต่จะเดินเฉียดเข้าไปใกล้ รู้ความจริงแล้วอย่างนี้ จะให้เธอรู้สึกอะไรกับเขาได้อีก “ผมอยากจะรู้จริงๆ อริส ว่าคุณจะไม่รู้สึกอะไรกับผมเลย” วงแขนแกร่งกอดกระชับร่างบางให้แนบชิด แต่อลิชชาก็พยายามดิ้นรนออกจากอ้อมกอดของเขา ‘อ้อมกอดของอสูรร้ายในครามของเทพบุตรนักรัก’

ชีคซาฮิม อัล ฟาร์ฮาน บุรุษจอมอหังการ เขาป่าเถื่อน โหดเหี้ยม และแข็งกระด้าง ‘ไฟแค้น’ ที่ลุกโชนอยู่ในหัวใจของเขา กำลังจะแผดเผาร่างกายของเธอให้มอดไหม้ด้วย ‘ไฟพิศวาส’ เขามันไม่มีหัวใจ ไร้ซึ่งความอ่อนโยน แต่ พรีมรตา หรือ พิตต้า ก็ยังหวั่นไหว ยอมให้คนใจร้ายเข้ามาอยู่ในหัวใจโดยไม่รู้ตัว “ทำไมต้องลงโทษ ฉันไม่ได้ทำผิดอะไรนะ” “ทำไมจะไม่ผิด คนที่โกหกข้าถือว่าทำผิดขั้นร้ายแรง และคนที่บังอาจมาตบหน้าข้าถือว่าต้องโทษประหาร แต่ข้าจะปรานีเจ้าไม่เอาถึงตาย แค่เป็นของข้าสักคืนก็พอ สำหรับความผิดที่เจ้าไม่ได้ตั้งใจ” “ไม่นะ...อย่าทำอะไรฉันนะ ไอ้ชีคบ้า” “หึ ข้ารู้ว่าเจ้าก็คงมีใจให้กับข้าใช่ไหมสาวน้อย แก้มของเจ้าถึงได้แดงระเรื่อแบบนี้ หวังว่าเจ้าคงไม่ได้แค่กลัวข้าหรอกนะ” เขายิ้มร้าย มันทั้งน่ากลัวและเต็มไปด้วยเสน่หาที่ทำเอาหัวใจของหญิงสาวแทบจะหยุดเต้น “อึ๋ย ออกไปนะ” พยายามยันอกแกร่งออกห่างแต่ก็เหมือนดันกำแพง ยิ่งออกแรงป้องกันตัวก็เหมือนยิ่งยั่วให้เขารุกรานเธอหนักขึ้น “ไม่ต้องกลัว ข้าไม่คิดจะข่มขืนเจ้าหรอก เพราะการลงโทษของข้าไม่จำเป็นต้องข่มขืน เพราะข้าจะทำให้เจ้าสมยอมเอง” “ไม่นะ อย่า! ฉันเป็นคนรักของราเชล ท่านไม่รังเกียจรึ” “รังเกียจสิ ข้าถึงได้บอกว่าจะ ‘เอา’ เจ้าแค่คืนเดียวยังไงล่ะ” “ท่านมันเลวที่สุด!” “คนเลวคนนี้จะทำให้เจ้านอนกับผู้ชายคนไหนไม่มีความสุขอีกเลย เพราะข้าจะทำให้เจ้าสำลักความสุข คิดถึงแต่ข้า จนลืมไอ้ราเชลไปเลยทีเดียว” ชีคซาฮิม เขาแค่ตั้งใจจะใช้ “แม่ขนมปังพิตต้า” เป็นเหยื่อล่อศัตรูให้มาติดกับดัก เพราะหลงคิดว่าเธอคือ ‘เมียรักของศัตรู’ แต่พอรู้ว่าเขาคือ ‘สามีคนแรก’ ชีคหนุ่มก็พร้อมจะ ‘แหกกฎ’ ของสุภาพบุรุษมันทุกข้อ ขอให้ได้ครอบครองสมใจ ทว่าเมื่อความแค้นจบสิ้น กลับไม่สิ้นเสน่หา เขาต้องทำเช่นไรจึงจะรั้งหัวใจของเธอไว้กับเขาตลอดกาล

เฮ็นริค เจ้าพ่อแห่งวงการอุตสาหกรรมยานยนต์แห่งเยอรมนี ชายหนุ่มได้รับฉายาว่า ‘เจ้าพ่อคาสโนว่าแห่งฮัมบูร์ก’ เขาไม่เคยควงผู้หญิงคนไหนออกงานเกินสามครั้งด้วยซ้ำไป แล้วนับประสาอะไรกับนางหงส์ที่คิดจะกลายร่างเป็นลูกเป็ดมาให้เขาเด็ดปีกจนถึงที่ แล้วหวังจะยื่นตำแหน่ง ‘สามี’ ให้กับเขา หล่อนฝันไปหรือเปล่า "การที่คุณจะมาเป็นเมียของผม มันไม่ใช่เรื่องง่ายนะ ลำพังแค่ใช่เต้าไต่ คุณไม่ผ่านพิจารณาง่ายๆ หรอก ตอนนี้คุณอยู่ในขั้นทดลองงาน ก่อนอื่นผมต้องสัมภาษณ์คุณก่อน" คนเจ้าเล่ห์ทำสีหน้าจริงจัง สายตาคมสำรวจมองร่างอรชรอย่างรวดเร็ว รูปร่างของหล่อนน่ากินใช้ได้ทีเดียว "สะ...สัมภาษณ์อะไรเหรอคะ" เสียงหวานเริ่มสั่นเล็กน้อย "คุณมีประสบการณ์มานานแค่ไหนแล้ว บอกตรงๆ นะ ผมไม่ชอบผู้หญิงไร้ประสบการณ์ ขี้เกียจสอน มันเสียเวลาในการทำสถิติ" ปากสีสดกดยิ้มนิดๆ มือกร้านดึงร่างนุ่มเข้าหาอกแกร่ง สบตาเธอไม่กะพริบ "สะ...สถิติอะไรคะ" เสียงหวานสั่นมากขึ้น "แหม พูดอย่างกับว่าคุณไม่เคยอย่างนั้นแหละ" "คะ...คือว่าฉันยัง..." แต่ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบ "ยังใหม่อยู่ใช่ไหม โอเค...ถ้าอย่างนั้น ผมลดหย่อนให้ วันนี้เป็นวันแรกของเราสามยกพอ ถ้าคุณทำไม่ถึง ผมไม่ให้ผ่านแน่นอน และจะไม่ยอมพาผู้ใหญ่ไปสู่ขอคุณแน่" เขาขู่เสียงเข้ม คนที่ยังไม่เคยมีประสบการณ์จริงสักครั้งเริ่มหน้าขาวสลับแดงเพราะเขินจัด จังหวัะหัวใจก็เต้นกระหน่ำไม่หยุด เฮ็นริคเกือบหลุดขำเมื่อเห็นสีหน้าท่าทางตกใจของยัยลูกเป็ดตรงหน้า "อ้อ ผมบอกก่อนนะ ถึงคุณจะผ่านงานบนเตียง แต่ถ้างานนอกเตียงคุณไม่เอาไหน คุณก็เป็นได้แค่ผู้หญิงชั่วคราวของผมเท่านั้น เข้าใจเอาไว้ด้วยนะ เป็ดน้อย" "ฉันไม่ใช่ ปะ...อุ๊บ! คำพูดต่อมาถูกกลืนลงคอระหงแทบไม่ทัน เมื่อริมฝีปากร้อนบางเฉียบได้รูปฉกวูบลงมาแนบแน่นติดหนึบ ก่อนจะดูดกลืนความหอมหวานและหลอมละลายหัวใจ 'ยัยเป็ดน้อย' ลงในพริบตา แล้วคนที่เคยท่องจำแต่ทฤษฎีอย่าง มนต์นรี จะต้านทานวงแขนที่แสนเร่าร้อนของ ‘ผู้ชายกระหายรัก’ คนนี้ได้หรือ