บคล้ายจิ้นหยางใส่ใจนายน้อยของตนยิ่งนัก อากัปกิริยาท่าทางผ่อนคลายคล้ายนำค

หรือไม

้วๆท้องข้า

หึ

จะล้างให้"จิ้นหยางรอ

ระบอกไม้ไผ่รดลงบนม

องชุนหวงถูไปมาจ

่เสิ่นเล่ยส่งให้

ินทางกันต่อเถอะ"จิ้นหย

ทำกลับดูไม่ขัด

ามเชื่องช้า กว่าจะถึงฉาง

ระทั่งชุนหวงหายเข้าไปด้านในแล้วสายตาย

าวอี้จา

้ได้กักตัวหลี่เ

ให้บาด

หยุ๋นอี้ทำส

่ะค่ะ"เสิ่นเล่ย

!กลับ

ให้ดีเถอะ เปลี่ยนคนไว้ใจไ

ปขอพระราชทาน

ไปเข้าเฝ้า"เขาสั่งการเสร็จก็กระโดขึ้นม

นิทตัวใหญ่ร้อ

งหน้าไปก่อนจัดกา

งเราปิดป

คนของเปิ่นหวางเข้าไปรบกวนเด็ดขาด"จิ้นหยางดึ

จปฏิพัทธ์ต่อคุณชายช

งก่อนจะเร่งมือกลับ

......................

ำยั

งดี"มู่เหริ

าเมื่อวานหายต

งหูท่านอ๋องหัวต้องหลุ

ไม่มีเรื่องร้ายแรงก็ได

ัญหาภายหลังต่างหาก"มู่เหริ

รงกังวล

ม่นานนักเสียงผู้คนก็ดัง

ไปดู"มู่เหรินถูกสั

อกไม้ของจวนก็ม

ไปด้านนอกว่าเกิดเ

ลังจากหา

ให้มู่เหรินถึงกับเม

ใครทำไมถึ

เพคะกลับเ

าหมายควา

ันสอบถามเสิ่

ามีรับสั่งให้ปรับ

งดอกไม้ในสวนข้างตำหนักเพคะ

ยเฟยงั้นหรือ

วงก็จะมาพักที่นี่ หลัง

ห้ามมิให้ผู้ใดเข้าไปแล้วเ

นยังถามอีกว่าเป็

แค่ว่าจะมีคุณชายท

ทรุดตัวลงนั่งเก้าอ

จะเป็น

มไม่เปิดตำหนักลิ่วให้

็ไม่สามารถให้คำตอบไ

.....................

อีก"จิ้นหยางนั่ง

บชายผู้หน

รอกน้ำมันละหุ่งลงไ

ำจากการทรมา

"น้ำเสียงเยือกเย็นถามคนท

ล้ว ขอทรงอภ

ว"คนผู้นี้ไม่ตอบได้แ

่งทรมานกลับยิ

ลุกขึ้นมายื

่าเจ้า บอกมาเถอะ ควา

ายังรักษาควา

ัวเจ้าเองเลยแม้แต่น้อ

เข่ารีบเงยหน

หรือพะ

วางดั่งทองพัน

หม่อมขออภัยกับสิ่ง

หยางรับคำนิ่งฟังคำสา

บใจเ

ายทหารของเปิ่นหวาง อย่า

เป็นผู้เปิดเ

ฝ่าบาทขอบพร

หยางผุดลุกขึ้นเมื่

ใจยังพะวงถึงคนที่ถูกบีบบั

ิ่นเ

ะย่

ร้อยดีห

งพระประสง

ู่ลี่เถาฮวา"จิ้นหยางปร

รินถวาย ตำหนักนี้เดิมเป็นข

ามมาเยี่ยมเยือนตัวเข

ัก บริเวณโดยรอบมีต้นท้อส

ทั้งสีเข้มสีอ

ามสีเสาพาดพันด้วยกุหลาบเ

วางทิ้งไว้บรรยากาศง

พวกเจ้าคงจะจงรักภั

หวงเข้ามาพำนักที่นี่เป็นอันขาด

โทษตายก็ม

ะค่ะ"บ่าวรั

ิบ ถือว่ามากโขจิ้นหยางสำรว

เข้าตำห

"จิ้นหยางหยิบม้วนไ

จากชายแดนเง

งนี้พะย่ะค่ะ"

"

่งเอ่ยชื่อของเ

างวางม้วนไม้ไผ่หย

รู้ อีกครั้งหนึ่งเป็นอี้

ยางเงยหน้าขึ้

ไป๋กำลังพยายามหาท

้นมีพระอาจารย์เป็นยอดฝ

มีชื่อเสียงรา

้อพระวงค์จึงมิอาจท่องไ

ยบได้ เขาเร่งฝีเท้าเพื่

นหยางประสานมื

าง พระองค์รีบร

ข้าได้"ผู้เฒ่าหนวดขาวแต่งกายเร

ใบหน้าศิษ

ขออภัยท

้องการควา

้นหยางเอ่ยถึงค

ี่ไป๋อย่า

ขอ

เจ้าเอ่ยปากข้

ึงต้องเข้าจวนของเจ้าด้ว

นสหาย

หึ

ช่หรือไม่เจ้าถึ

ถอะขอรับ"จิ้นหยางไม่ตอบคำ

้ามา"เขาสั่งให้คนออกเทียบ

หน้าตงในชุดสีดำเสื้อคล

้นหยางและคำนับผู

าข้ามีเรื่อ

ท่านผู

ี้เป็นศิษย

ายของเจ้า..ชุนหวง"หัวหน้า

.โปรด

้คุณชายของเจ้าเข้า

ดแจ้งข้าน้อยขออภ

จเย็นก่อนเ

ู่เป็นสห

าที่หลบภัยให้แก่คุณ

ลอดภัยกว่าตำ

หัวหน้าตงเหมือนกลืนก้อนแ

นเช่น

ยู่ด้วยกันเถอะ"สิ้นคำ

รื่องน

างจะเป็น

จารย์ขอรับ

่นหวาง"จิ้นหยางค้อมหัวลงเล

ร่งรีบกลับ

าพึ่งปล่อยต

งเข้าจวนก่

บเสิ่นเล่ยไม่อาจล่ว

อบัดนี้นามของชุนหวงสำคัญ

ห้ชุนหวงมาพักที่นี

วยิ่งนัก กันตัวพยานให้

ะ"เสิ่นเล

มือนทุกอย่างจะเป็นไปตา

็นได้ชัด ไม่รู้เนิ่นนานแค่

...หวางเย

้นหยางถามกลับแต

ฟยทรงขอ

นางอยู่หรอกหรือ"สิ้นคำก็มีบ่

....หวางเย่ได

ยมิใคร

ามห

ิ้นหยางลืมตาข

ถึงจะตามหมอได้"น้ำเสียงเย็นเยือกกล่าวส

ัยเพคะหม่อนฉ

ำนางก็รับคลานถอ

งสะบัดแขนเสื้อหมุนต

องนอนของตัวเองด

งกับเสิ่นเล่

รือนหลังน่าจะร้ายแ