“ฉันบอกเธอแล้วไงว่า ให้อยู่ห่างจากผู้ชายคนอื่น เธอไม่เข้าใจหรือยังไง？”

จงจิ่งเฮ่าเค้นเสียงออกมา และยกมุมริมฝีปากขึ้นเล็กน้อย โดยที่น้ำเสียงของเขาฟังไม่ออกว่าพอใจหรือไม่พอใจ แต่น้ำเสียงนั้นสัมผัสได้ถึงความรู้สึกเย็นชาอย่างบอกไม่ถูก

หลินซินเหยียนตัวสั่นเทา

เหอรุ่ยเจ๋อดึงหลินซินเหยียนมาหลบข้างหลังเขา “พวกคุณก็แค่แต่งงานกันตามข้อตกลง คุณไม่มีสิทธิ์ไปเรียกร้องอะไรจากเธอ”

จงจิ่งเฮ่ายิ้มเยาะ “ฉันไม่มีสิทธิ์ งั้นคุณมีสิทธิ์อย่างนั้นเหรอ？ ตามกฎหมาย ตอนนี้เธอเป็นภรรยาของผม”

หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็ไม่ได้มองไปที่เหอรุ่ยเจ๋ออีก แต่จ้องไปที่หลินซินเหยียนที่อยู่ด้านหลังของเหอรุ่ยเจ๋อแทน “ฉันให้เวลาเธอหนึ่งนาที”

หลังจากพูดจบ เขาก็เดินเข้าไปในอาคาร

เหอรุ่ยเจ๋อหันกลับมามองหลินซินเหยียน “คุณไม่ต้องกลัวนะมีผมอยู่ทั้งคน ผมจะเข้าไปข้างใน และอธิบายให้เขาเข้าใจเอง”

หลินซินเหยียนส่ายหัว “ไม่ต้องหรอกค่ะ คุณกลับไปก่อนเถอะ ฉันจัดการเรื่องนี้เองได้”

หลินซินเหยียนเดินเข้าไปในอาคาร และตรงไปที่ห้องทำงานของจงจิ่งเฮ่า