หลินซินเหยียนตกตะลังทันที

เธอจะบรรเทาความเจ็บปวดนี้ให้เขาได้อย่างไรกัน？

“ถ้างั้น คุณไปโรงพยาบาลเถอะนะคะ ฉันดูแล้วบาดแผลของคุณค่อนข้างหนักเลยทีเดียว.....”

“ไม่ต้อง”

หลังจากที่สิ้นเสียงทุ้มต่ำของจงจิ่งเฮ่า เธอก็ก้มหน้าลง

วินาทีถัดมา ริมฝีปากของเธอก็ถูกประกบด้วยริมฝีปากของเขา หลินซินเหยียนสติหลุดลอยไปครู่หนึ่ง เธอยกมือขึ้นเพื่อผลักเขาออกไป แต่กลับถูกคว้ามือทั้งสองข้างเอาไว้ก่อน ทำให้เธอไม่สามารถเคลื่อนตัวไหวได้

จูบของเขาหนักหน่วงขึ้นกว่าเดิม ปลายลิ้นของเขาแตะโดนฟันของเธอ และดุนลิ้นของเธออย่างเมามันทุกซอกทุกมุม

มันเป็นการกระทำที่ละเอียดอ่อนและยาวนาน แต่กลับหยาบกร้าน

ร่างกายของหลินซินเหยียนแข็งทื่อ เธอหลับตาลงโดยไม่รู้ตัว

หัวใจของเธอก็เต้นแรงราวกับกำลังจะหลุดออกมาจากหน้าอกของเธอ

เธออยากจะลืมมันไป แต่ทุกความรู้สึกของเธอกลับชัดเจนมาก