เหอรุ่ยหลินอึ้งไป ก่อนจะหัวเราะลั่นแล้วทรุดนั่งลงบนเตียง

“ก็เพราะว่าฉันไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ตั้งนานแล้วน่ะสิ ฉันกลัวว่าถ้าเขารู้แล้วเขาจะรังเกียจฉัน” เหอรุ่ยหลินเงยหน้าขึ้นราวกับต้องมนตร์ “เขารับฉันไว้ข้างกายเขา แต่ไม่เคยแตะต้องฉันเลยสักครั้ง——ฉันก็เป็นมนุษย์ผู้หญิงธรรมดา ๆ คนหนึ่ง ที่ต้องการให้มีผู้ชายมารักฉัน มาสัมผัสฉัน เหอะ ๆ ——”

เหอรุ่ยเจ๋อราวกับถูกฟ้าผ่าลงกลางคัน “เธอรู้ตัวไหมว่ากำลังพูดอะไรอยู่？”

เหอรุ่ยหลินหัวเราะจนดูราวกับเสียสติ “ฉันอยู่กับจงจิ่งเฮ่ามาหลายปี รู้ดีว่าเขาเป็นคนยังไง ขอแค่เขาแตะต้องตัวฉัน ต่อให้เขาไม่รักฉัน เขาก็ต้องรับผิดชอบฉันแน่ และความจริงก็พิสูจน์แล้วว่าฉันคิดถูก เขาดีกับฉันมาก ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น... ติดก็แค่ผู้หญิงที่ฉันเลือกมาแบบส่ง ๆ นั้นเป็นหลินซินเหยียน ที่ดันเป็นคู่หมั้นของจงจิ่งเฮ่าพอดีก็เท่านั้นเอง”